"... kobieta którą kochał nie była piękna. Ale pamięta jej zapach, mógł by marzyć godzinami o zapachu jej ust i dłoni, jej włosów, o tym. Jak pachniała rankiem, a jak wieczorem, jak pachniała po miłości, a jak wtedy kiedy czekała na miłość, mógł by godzinami opisywać jej dotyk, szorstki i przyjacielski, ciekawy, niedbały, czuły...
A smak? Mógł by smak jej łez rozłożyć na maleńkie cząsteczki, a i tak każdy z nich zapełnił by jego wszechświat. A jej dłonie? ...
I oczy. Jakie ona miała oczy! Czasami śmiały się do niego, szczególnie w tedy kiedy nie mógł się nasycić jej bliskością. Cieszyła się z jego miłości a on delikatnie...
Czuł każde drganie powietrza..."
Komentowanie zdjęcia zostało wyłączone
przez użytkownika juustyna91.