Nadszedł ten czas, kiedy lubię samej gdzieś się wybrać,  zastanowić nad sensem tego wszystkiego.

Cudowne jest to, że mimo zmęczenia, zabiegania, wielkiego stresu to o życiu myślę pozytywnie. 
Wyciągam pozytywy z przeszłości i w końcu poznaję siebie naprawdę. 

Siebie, w całej okazałości dla siebie, jakkolwiek to brzmi. 

Siebie - w końcu bez myślenia i robienia wszystkiego dla kogoś. 

Lubię to. Lubię stawiać sobie cele i je realizować. Lubię żyć dla siebie. Teraz wiem, że to właśnie życie dla kogoś mnie wykańczało.
Nikt mi nie przeszkadza, nikt mi nie pomaga. To wszystko moja zasługa. 

To jaki mam dzień zależy tylko ode mnie. To jak żyje również. 

Było mi to potrzebne. 

Dziwne było uzmysłowienie sobie, że właściwie nie wiem jak to jest być samej. Jak to jest iść na imprezę, urodziny, gdziekolwiek bez drugiej osoby. Niektórzy w tym czasie dopiero poznają bycie w związku i dziwnym dla nich jest robić to właśnie z drugą połówką, a ja mam odwrotnie. 
Kurczę, tak też się da i wcale nie czuję się gorzej, wręcz lepiej. Gorsze było siedzenie obok bliskiej osoby, a w środku czuć samotność. 
Popełniłam ten błąd niejeden raz. Ale uwolniłam się i za pierwszym, za drugim, jak i trzecim razem. Nie tkwiłam w toksynie, bo tak wygodniej. 

Wierzę w lepszy czas, lepszą przyszłość.