" - Tylko masz się nie łamać tak głupio i, pamiętaj, wierzyć w siebie, silnie wierzyć. Bez takiej wiary, silnej i gorącej, to szkoda gadki. Ale i w innych musisz wierzyć. (...) No, pewnie, że niełatwe to dla ciebie, ale dasz sobie radę, jak tylko będziesz chciał. A że ci tam ktoś nawet głupio przygada, bracie to nie powód do tragedii; ty wiesz: ludzie są rozmaici. I tacy, i tacy, jeden zrozumie, nic nie powie, drugi będzie się śmiał, gadał, co mu ślina na język przyniesie. Często sami zapominają, jak od życia brali w tyłek. Czy ja tego samego nie słuchałem? (...) A wiesz dlaczego tobie wszystko idzie jak z kamienia?
- No?
- Dlatego że ty sam w siebie nie wierzysz. Po prostu nie wierzysz w to, że sam potrafisz sobie poradzić (...). Mówmy szczerze: nie masz żadnej wytrwałości. Lada niepowodzenie, nawet nic nie znaczące, już ciebie łamie, już jesteś do niczego, szmatę z ciebie robi: opuszczasz ręce i najchętniej zmieniłbyś zawód. No, tak jest czy nie?
- No, tak, ale...
- Zaraz, tak nie można. (...) Ty sam musisz w siebie wierzyć, sam próbować, nie oglądać się ciągle na innych. A że trzeba czasami zacisnąć zęby, no, to takie już jest życie. Samo nic nie przychodzi, wszystko trzeba zdobywać. No, tak?
- Uhmm...
- No, to pamiętaj, musisz wierzyć w siebie i wierzyć w nas. Jak nie będziesz miał tej jakiejś twardości, jak będziesz taki miękki, to faktycznie nie warto brać się za nic, bo i po co? Naszarpiesz się, namęczysz się i nigdy nic z tego nie będzie. (...)
Możesz się pogniewać na mnie albo nie, twoja sprawa. Ale ja ci też chcę powiedzieć, że te twoje wszystkie hmm... nieszczęścia, nad którymi się tak roztkliwiasz, to dlatego, że ty nie masz tej odwagi, już nie mówię bojowości. Zramolałeś jakoś, życie przemknie, przejdzie koło ciebie, a ty nawet nie będziesz wiedział, kiedy, co, jak. Życie swoją drogą, a ty sobie, z boczku, z boczku przeraczkujesz. A że tam ludzie walczą o coś, biją się, szarpią, to fiuu.... co to ciebie obchodzi. Ty tylko boczkiem, boczkiem, pomalutku, żeby się nie ubrudzić. (...) nic nie przeżyjesz, jeśli tak będzie dalej. Ty życia nie przeżyjesz, przepełzniesz tylko przez życie. A pełzakiem każdy potrafi być. Ale przeżyć takie prawdziwe życie, takie bliskie, gorące, to już nie każdy. Walczyć i zwyciężać, bić się o coś... A nie całe życie siedzieć tylko w swoim ogródeczku. 
- Ogródeczku? Ja ci powiem! O, ja wiem, że to dla ciebie śmieszne, ale przecież nie każdy jest stworzony do tego, aby walczyć, aby zwyciężać, kto by wtedy przegrywał, do cholery?! A tacy ludzie, co właśnie chcą żyć bez tych walk, bez tych zwycięstw, rozumiesz? Pomiędzy, cholera, kurami, i chcą mieć tylko, no bo ja wiem? Ten domek idiotyczny i te kwiatki w ogrodzie, i ten spokój bez tych zwycięstw, i nic, nic więcej, to co? Już się w ogóle nie liczą? I obedrzeć ich z tego wszystkiego, z tych złudzeń, z tego domku z kurami, do naga, cholera, do naga! I powiedzieć im, że tylko pełzają, że tylko boczkiem, że małomieszczańskie, to wszystko jest głupie. A może im dobrze z tym?
- Żeby mieć ten domek i te kurki, i ten ogródek, to trzeba najpierw innym wy...
- Wywalczyć! Wiem! Walczyć, walczyć, całe długie życie walczyć, a kiedy wreszcie ten spokój? Kiedy pójść do tego ogródka?"