Zaczęłam się znowu modlić. Wszyscy mówią,ze modlitwa pomaga.

To chyba moja ostatnia deska ratunku, Naprawdę, czuję sie coraz gorzej,

przestalam patrzec w lutstro , nienawidze swojego ciala, swojej twarzy,

swojego charakteru . Nienawidzę siebie.

Dzisiaj w nocy sluchalam audycji  w radiu o Woodstocku i tak bardzo,bardzo

zapragnęlam sie tam znaleźć , tylko tam .

Moglabym życ w latach 70tych , nie podobają mi się te czasy.

Jestem dziwnym czlowiekiem  chyba

czy dziwnych ludzi da się pokochac? Trzeba ich chyba najpierw zrozumiec

Nie mam sily wstawac rano z łóżka,bynajmniej nie ma to nic wspolnego z dolegliwościami fizycznymi,

po prostu męczą mnie przerózne czynnosci , rozmowy.

Boze,dziewczyny , ja kiedyś bylam inna, kiedy stalam się taka bezuzyteczna ?

Moja pani psycholog powieziala mi kiedys,ze coś sprowadza mnie na sam dół i

trzeba mi pomoc póki jest na to czas,bo potem mogę sie w to tak zaglebić,ze

juz nikt nie będzie w stanie mi pomóc.

I boję się,bardzo się boję,że kroczę ku temu coraz dalej,oddalam się

i nie będę potrafila wrócić.

 Przeraża mnie to  bardzo .