Jezu, jak mi dziwnie... 

Mam dziwne wrażenie, że znowu wszystko się rozpierdoli.

Tyle ze mnie tej optymistki, mmmm.. 

Mam dosyć tego domu.

I dosyć siebie samej, bo moje wmawianie sobie, że nic nie czuję, nic nie chcę

i wcale się nie przywiązuje gówno dało. 

Tak bardzo bym chciała, żeby wróciło to wszystko, co było w piątek i sobotę, żeby działo się codziennie. Tak cholernie mocno bym tego kurwa chciała.

Chciałabym też do końca roku dostać to, czego nie dostałam we wrześniu.

To wcale nie aż tak wiele, ale nie wiem czy to prawdopodobne i wykonalne..

Oby. 

Teraz spadam do książek. Muszę wszystko ogarnąć, baaaaardzo ogarnąć. Tyle sprawdzianów, co nam najebali na po przerwie to dawno nie było.. Do tego dochodzą wszystkie poprawki, boże..

Za dużo tego, naprawdę za dużo.

Liczę  na to, że jutro będzie zajebiście mimo, że nie wszystko jest jeszcze ustalone, haha.

 Powiedz mi proszę, co myślisz chociaż raz.

Wykrzycz mi głośno, wszystko co byś chciał.

Powiedz gdzie jesteś, czy tak bedziemy trwać

osobno już dawno, choć razem cały czas.