.

...To tak niewiele, ale dla mojego serca to drogowskaz, który daje nadzieję. Nadzieję na to, że może ta noc kiedyś dobiegnie końca, że przecież wszystko ma swój kres, a ja pragnę tylko tego, by ten koniec nie dotknął mego serca. Gorzko pachnie ta miłość w powietrzu i chyba już dawno zapakowałam ją w milczenie, bo cisza wyżera emocje od środka. Nie wiem czy przemijanie jest koniecznością czy to tylko wymysł, by człowiek mógł nadążyć za życiem... Ja się nie śpieszę. Ja tu zostaję. Mi jest tutaj źle, ale tam będzie mi jeszcze gorzej. Nie pytaj skąd to wiem, gdyby Twoja miłość umierała każdej nocy - nigdy Twoje usta nie zaznałyby rozkoszy słów. Mów do mnie szeptem, by nie wyrwać mnie ze snu. Przecież to tylko jedna wieczna jesienna noc... kiedyś minie, co nie?