Wśród tego natłoku obowiązków i ciągłych zajęć na wszystko brakuje czasu. Tak szczerze mam już dość nieprzespanych nocy, a później sennych dni. Byle do przerwy świątecznej, co oznacza więcej czasu dla siebie i przede wszystkim dla innych, mam taką nadzieję. Co u mnie.? Jakoś to wszystko się ciągnie, z dnia na dzień, leci. Ogarniam. Czasem tylko nie chce mi się jeść, czasem czuję się źle i nie mam ochoty na nic. Pewno w tym wszystkim także zmęczenie bierze górę.  Na szczęście są i te lepsze dni, bez których chyba bym już całkiem umarła. Uważam, że szkoła może być dość pozytywna, jeśli ma się tak pozytywnych ludzi, zwłaszcza w klasie. Przebywanie z jakimi kolwiek kochanymi ludźmi może naprawdę pomóc  na codzień zapomnieć o smutkach. Może to i nawet lepsze niż szesnaście wczorajszo-dzisiejszych godzin snu.? Pewnie tak. Jakoś tak nic szczególnie nowego się nie dzieje, aczkolwek... no nieważne.

Ciągle dochodzę do wniosku, że w życiu więcej ludzi się traci niż zyskuje. Gdyby już teraz podsumować tak ten rok, jakże przewrotny, to przykre rzeczy przeważyły by te weselsze. Nie tyle ilością, ale tym jakim echem się na mnie odbiły. Cóż. Jakoś muszę sobie radzić przecież. Hm, też bym chciała tak to umieć... Czasem przez małą głupotę, przez moment wszystko potrafi wrócić. Tak dosłownie wszystko. Ja wiem, nie ma co się już męczyć, bo nie dam rady tak na dłuższą metę.

Jedynym pozytywnym akcentem na najbliższe dni będzie sylwester chyba. Cieszę się, bo mimo naprawdę licznych propozycji, w stosunku do ubiegłych lat, już od października wiedziałam gdzie jadę. Aż chyba nie mogę w to uwierzyć, że tam będę ;) I planowo robię sobie ferie dłuższe o jeden dzień, czyli zaczynamy nocką w Poznaniu.? ;d To narazie takie małe plany na przyszłość, ale ciiii.. lepiej tam nie zapeszać, bo nic może nie wyjść. Jak to w życiu.  No nic. Tak mnie coś wzięło na notkę tu. Kolorystykę muszę zmienić, bo tak jesiennie. A tu zima. I nastrój taki sam jak za oknem..