Khhhaajnnnnn...!

Trzecia część Jumacka. (podsumujmy; moje życie tworzą Kajbel i Giwi)

Dzierżyciel i władca Móchy Kajna.

Jedyny, prawdziwy, niepowtarzalny Kajn!

Nie żyje od czterech lat.

Ma fioletowe wegetariańskie glany, megamhrook w głowie i ojca wikingo-faraona.

Jest genetycznie przystosowana do kosmosu. Dostanie jedną czwartą wszechświata na wyłączność ode mnie na osiemnastkę.

Kajn geniuszem swym porównuje jedynie swojemu szaleństwu i talentowi (coś mi się zdaje, że to się wiąże).

Lubi suszyć mi włosy suszarką.

Latać Móchą.

Robić Disco Disco (nie ma wyboru)

Druidzić i czarzyć.

Chodzi do meeega mrocznej szkoły.

Zostanie patologiem. Ma do tego wrodzony talent- już w przedszkolu wykazywała predyspozycje do zabawy (w) ze zmarłymi.

Razem z Karaluszkiem jest kapłanką Ćwieka.

Kajn jest całkowicie, bezgranicznie, niezaprzeczalnie zajebista. I już, co tu pisać.

I ją kocham, o!

Dużo, dużo i jeszcze więcej mogę napisać o niej, o Ablu, o Giwi i o Srebrnej.

No ale po co? Może kiedyś sami poznacie wszystkie te cuda, bo przecież...

Wszystkie drogi prowadzą do Srebrnej. A jak nie, to się je przebuduje.