robić swoje.

Cześć Mamo!

Bardzo się cieszę, że mogłam Cię odwiedzić. Mimo tego, że płakałam nad Twoim grobem to moje serce pękało ze szczęścia. Choćby nie wiem co się działo, będę u Ciebie 24! Bo... wiesz. Ja czasem nie wiem co mam Ci powiedzieć, bo wiem, że Ty i tak wszystko widzisz. Wiem, że nie muszę do Ciebie mówić językiem patetyczny, bo mogę normalnie. Tak jak mi pasuję. Mogę mówić wprost.

Czuję gdzieś w środku,że Tobie jest dobrze. Czuję, że Ty jesteś na wiecznym wypoczynku. Mam poczucie tego, że o nic się nie martwisz. Chociaż? Pewnie jak czasem Tam sobie o mnie pomyślisz to... chwytasz się za głowę i mówisz :" Co ta Lilka wyprawia?!".

:) Jest to dla mnie absolutnie zrozumiałe. Czuję, że mimo wszystko czuwasz. A te wszystkie pytania egzystencjalne powinnam zachować dla siebie.

Także Romisiu, spokojnej niedzieli Ci życzę.

Absolutnie  humor lepszy. Absolutnie uśmiech na twarzy. Absolutnie pół radości w sercu. Wypadałoby zjeść sniadanko,ale czuję, że skończy się na obiedzie! Problemy żołądkowe jakoś nie znikają. Jezeli w ciągu miesiąca nie poradzę sobie z tymi zaburzeniami, to już tylko będę musiała udać się do specjalisty. Chociaż? Może to już najwyższy czas?

Irytują mnie Ci ludzie, którzy tak się chwalą swoimi kacami na fb. Ale sponio. Tolerancja górą.

Teraz tylko odliczam minutki, godzinki i sekundki to spotkania :)

a wiem, że będzie duuuużo ciepełka z dwóch stron <3