London, Tamara

Cztery ściany, śmierdząca kanapa, klejący się fotel, stół prawie bez nogi. I instrumenty. To niesamowite jak jedne, z pozoru zwykłe drzwi, mogą zamykać tak wspaniałe miejsce. Jak zniszczony i zaśmiecony podjazd może do nich prowadzić. Upał, zimno, deszcz. Za każdym razem chce się tam wracać. I nawet nic nie robić. Po prostu być. Odnaleźliśmy drugi dom. Dom, w którym mogą być tylko wybrani ludzie. Stworzyliśmy garażową rodzinę. I uwielbiam spędzać tam czas o każdej porze roku i o każdej porze dnia. Ktoś powie, że przychodzenie tam to już rutyna i nic się nie dzieje. A to nieprawda. Zawsze tam się coś dzieje. I to właśnie uwielbiam. Wiem, że zawsze ktoś tam będzie i że będę przyjęta bez mrugnięcia okiem. Nie potrafię opisać tego co chcę, a usilnie próbuję. Chcę po prostu napisać, że odnalazłam swoje miejsce. Swój azyl. Swój, wyżej wspomniany, drugi dom. Kocham każdego ludka biorącego w tym udział, każdą chwilę, usłyszany dźwięk. Cieszę się, że to mam. I w tym momencie moje wspomnienia uciekają do zeszłego roku. Do lutego, kiedy to zostałam 'wprowadzona' w te szeregi. Zaraz potem, klatka po klatce, widzę ten czas poświęcony na zaprzyjaźnianie się, na co raz częstsze rozmowy i wyjścia bądź wspólne grania czy imprezy. Minęło 1,5 roku a ja się czuję, jakbym była tam od przynajmniej 10. Tworzymy zgraną ekipę i jestem na prawdę wdzięczna. Nie wiem komu, ale cieszę się, że mam WAS wszystkich, że mam MIEJSCE do przebywania, że mam gdzie spędzać CZAS. I wiem, że kiedyś z najbardziej szczerym i największym uśmiechem będę wspominać te chwile spędzone właśnie tam, na garażu :)

16

Pięknie, zebrało mi się na wypociny. Może to przez tę pogodę.

Czas na kontynuację moich planów ;]