Holandia.

"Życie to choroba co najszybciej zabija" 

                                     - Bob One

Pierwszy wpis w Holandii, photoblog czekał parę miesięcy.

Mimo braku perspektyw na lepsze jutro, choć dzisiaj jest dobre, chce zapomnieć o wczoraj.

Mimo bólu jaki sam sobie sprawiam przez cały ten czas, nie chce się poddawać.

Mimo tego, że nie wiem co robić, dalej brnę w to samo.

Mimo przekonania, że nie mam po co iść dalej, dalej idę.

Wena powróciła.

Jamal - Powiedz mi

Schować się w jedną ze stu tysięcy łez niczego nie dając, 
choć mówią mi nie idź, ja i tak ciągle wierzę, że jest we mnie to, co niebywałe w nim, i choć niczego mi nie wolno,
ciągle wierzę w ten dzień jak dziś, kiedy zapukasz tu w końcu i

I powiesz mi, że tak naprawdę nic się nie stało,
I powiesz mi, że to, co między nami jest,
I powiesz mi, że nigdy już nie będzie nas mało,
I powiesz mi, że kochasz mnie&

Mam unieść więcej niż mogę, mam unieść więcej niż ktokolwiek mógł,
tu teraz nic nie jest moje, usta szukają tylko Twoich ust i nie znajdują nic& 
Krzyczę w ogień, choć brakuje już powietrza,
wszystko, co wiem dziś o Tobie nie pochodzi z jego serca, więc

Powiedz mi, że tak naprawdę nic się nie stało,
I powiedz mi, że to, co między nami jest, jest
I powiedz mi, że nigdy już nie będzie nas mało,
I powiedz mi, że kochasz mnie&

Niewiarygodne, kiedy tracisz drugie pół, 
głową w mur, nic nie daje choćbyś wypił cały ból
wokół sól, to miasto jest trochę za małe na pustą przestrzeń,
więc proszę, chodź i powiedz mi, że jesteś

Powiedz mi, że tak naprawdę nic się nie stało,
I powiedz mi, że to, co między nami jest, jest
powiedz mi, że nigdy już nie będzie nas mało 
i powiedz mi że kochasz mnie, 
że kochasz mnie, że kochasz mnie, że kochasz mnie.