...

jest taki moment, kiedy ból jest tak duży, że nie możesz nawet oddychać....

Podobno trzeba coś straić by to docenić.. mamy wszystko  a nie zdajemy sobie z tego sprawy. Ranimy innych myśląc, że tak będzie lepiej, często milczymi bo nie chcemy ranić.. ale te niewypowiedzane słowa gromadzą się i gromadzą, w końcu zaczynamy budować wokół siebie mur.. co zrobimy gdy zostaniemy sami? No właśnie.. Powinniśmy docenić to, ze mamy wokół siebie rodzine i swoich zajomych, przyjaciół, może nie zawsze są na wyciągniecie ręki..ale są i zawsze będą, bo prawdziwej przyjaźni nic nie jest w stanie złamać.. Jeśli chcemy by inni nas szanowali, doceniali, najpierw musimy dać to od siebie, pokazać,że jesteśmy godni zaufania.. Bez wsparcia i pomocy innych co byśmy osiągneli? Wydaje nam się, ze jesteśmy silni, że sami damy sobie rade..ale jednak ta pomocna dłoń jest nam potrzebna.. czasem nie umiemy prosić o pomoc, ale jeśli chcemy coś zmienić w swoim życiu powinniśmy się tego nauczyć.

Ja osobiście ciesze się, że mam wokól siebie osoby, na które mogę zawsze liczyć, nie musze się z nimi widzieć codziennie, rozmawiać 24 na dobe, po prostu wiem, że ONI są. Czasem rozumiemy się jednym głupim spojrzeniem. Wiem,że mam ich przy sobie.. Są i takie osoby, które widzę gdy wstaję i widzę zanim pójdę spać :) znają mnie praktycznie na wskrośc i mimo to są..  zawsze są i to jest najważniejsze..są mimo wszystko.. Są i tacy z którymi musi mi wystarczyć rozmowa widząc ich po drugiej stronie komputera..są gdzieś tam.. gdzieś te 800 km stąd.. brakuje mi ich ciepłych słów, uśmiechów, żartów, bezsensownych tekstów, których nie rozumie :) 
Nie ważne czy poznaliśmy się w przedszkoly, szkole, na studiach czy na wakacjach.. każdy z Was jest dla mnie tak samo ważny.. i zrobił dla mnie wiele, czasem nawet nie zdając sobie z tego sprawy.. bez Was to nie byłoby to samo..

Chyba na tym polega przyjaźń,że jest się mimo wszystko...