Czasami zastanawiam się dlaczego ten czas przy Tobie płynie tak szybko, a gdy Ciebie nie ma blisko upływa tak wolno.. Wtedy kiedy najbardziej tęsknie ten czas upływa tak jakby zaraz miał stanąć.. Ale uświadomiłam sobie że ten czas który minął od kwietnia był cieżkim przeżyciem , ale również bardzo ważnym. Ten czas pozwolił nam wiele spraw przemyśleć.Chyba oboje poukładaliśmy sobie wszystko w głowie i sercu.Gdzieś tam stawiał mi wiele przeszkód na drodze, gdzies chciał mną kierować..Pewnego dnia kazał iść nie wahając się w przód. Kazał zamknąć nasz rozdział raz na zawsze ,a następnego dnia uświadamiał mnie że to nie czas by się poddawać..Za każdym razem było wiele obaw czy dobrze robię wracając się wstecz..Próbowałam wiele razy stawiać kroki w przód. Gdzieś próbowałam zapomnieć za Tobie ,jednak nie udało mi się to mimo tego upływającego czasu..Często próbowałam sie nie odzywać,być silniejszą i nie dać Ci za wygraną. Wiele razy chciałam się poddać,ale nie potrafiłam i nie chciałam.Moje uczucia,wszystkie wspomnienia, wszystkie emocje przypominały mi o Tobie.Każdego ranka budząc się odtwarzałam w głowiei przed oczami ten momemt gdy otwierałam swe oczy i rano widziałam Twą twarz. Każdego dnia przy innych udawałam silną,ale w głębi serca czułam wielką pustkę.Przy innych starałam się nie wylewać łez,bo wiem że skończyłyby się pytaniami. Kiedy nie było Ciebie blisko mnie czułam jak wiele straciłam,za każdym razem mówilłam "jaka ja głupia bylam" "co ja zrobiłam. Przecież miałam tak wspaniałego chłopaka,a przez swoją głupotę wtedy straciłam Cie..Za każdym razem uświadamiałam sobie ile w moje życie wniosłeś,ile dałeś miłosci..Wtedy nie doceniłam Ciebie,przez swoją głupote straciłam kogś tak bardzo ważnego,kogoś kto swą obecnością sprawiał że czułam się bezpieczna i najszczęśliwsza.I to prawda że "trzeba coś stracić by coś docenić.żeby odzyskać trzeba się zmienić".Wtedy to emocje targające we mnie z zazdrości wygrały ze mną.Już wcześniej wiem że powinnam zniszczyć te wszystkie lęki,wszystkie negatywne emocje istniejące we mnie powinnam zniczyć.Gdzieś schować by już nigdy sie nie ukazywały w naszym życiu..Jednak ciągle psuły wszystko to co tworzyliśmy razem.Rozstanie to moment który był najgorszym w moim zyciu..To czas w którym zdałam sobie sprawę że znisczyłam coś najcenniejszego w moim życiu.Już nie wierzyłam że uda się to wszystko odzyskać.Z kazdym mijajacym miesiacem nadzieje we mnie gasla.Gdy nie odzywales sie czulam pustke tak ogromna ze nikt w stanie nie był tego zrozumiec.Kazda chwila ktora mijala byla jak burza.Brakowalo nadziei i wiary.Ciezko bylo uwierzyc ze jeszcze cie zobacze..Brakowalo tych wspolnych porankow i robienia tylu malych rzeczy razem ktore dawaly wielka radosc..Czas mijal a ja wchodzac z telefonem w reku slyszac dzwoniacy telefon mialam wielka nadzieje ze to wlasnie ty dzwonisz..Za kazdym razem bylo to rozczarowanie. Ciagle w myslach i sercu mialam Ciebie.Z kazda sekuna kochalam cie mocniej..Uswiadamialam sobie ile tak naprawde dzieki Tb zawdzieczam..Tak wiele w moim zyciu zmieniles nieswiadomie..Ciezko bylo isc przez zycie bez Cb..Ciezko bylo chodzic do szkoly i na obiady do internatu ktore przywoluje zawsze tyle pieknych wspomnien.Ciezko bylo stanac w tych murach i otrzasnac sie ze to co bylo juz nie wroci.. Tak wiele wtedy sie dzialo..Tak wiele wtedy przezylismy razem i to co nas laczy nie pozwolilo mi zrezygnowac z cb choc brakowalo czasem sil robilam cos wbrew w tobie..Ale wiem ze to byl jedyny sposob na uswiadomienie ci tego jak bardzo cie kocham i jak bardzo wazny byles i jestes w moim zyciu. Nasze milosc zostala poddana probie czy da rade przetrwac wszystkie przeciwnosci losu..i ten czas uswiadomil mi ze nie da sie normalnie funkcjonowac bez cb bo tylko z twym sercem wspolpracuje najlepiej,choc czasami ciezko bylo , ja wiem ze mam cb i dla cb musze walczyc..Ty jestes dla mnie kims wiecej niz tylko czlowiekiem,jestes istota anielska ktora daje cieplo i milosc o ktorej inni moga tylko pomarzyc/