"Najwięcej ludzi spotkasz na bezludziu"

Takie przysłowie z powieści, którą aktualnie czytam, a które przykuło moją uwagę trafnością myśli. Żyjemy w gęstym świecie, wśród wielu ludzi. Mijamy ich codziennie na ulicach miast, w pracy. Odpisujemy na mnóstwo maili, postów, odbieramy liczne telefony, prowadzimy niezliczone rozmowy i...

I jesteśmy sami. Tylu ludzi wokół a jesteśmy samotni. Powoli rozumiem pustelników, zakonników którzy wybierają ciszę i odosobnienie właśnie po to, by móc się spotykać, rozmawiać, poznawać a nie tylko wymieniać informacje. Tłum jest bezosobowy, nawet jeśli to tłum przyjaciół. Rozmowa potrzebuje ciszy i czasu. Potrzebuje okoliczności i klimatu, a tego nie da się zrobić w wersji fast food. Te same zasady dotyczą Boga jak i ludzi.

Cisza, czas i nastawianie na słuchanie, a wtedy przeżyjesz prawdziwe spotkanie.

Bezludzie ma sens.