31 marca < / 3

Mój mózg, jest tak zaprojektowany, że zaraz po sytuacji stresowej wszystko zapomina, jakby to był tylko sen. Gdzieś coś dzwoni, ale nie wiadomo w którym kościele. Dzisiaj, prawie 3 lata po tym jak pierwszy raz tak na poważnie potraktował mnie jak gówno, moj łeb dostał olśnienia. Zaczynam rozumieć, dlaczego matka moich przyrodnich sióstr kilka lat po tym jak ułożyła sobie życie, wylądowała w szpitalu z głęboką depresją. Zapominanie jest reakcja obronną, kiedy nie trzeba się już bronić, włączają się lampki której do tej pory wydawały się przepalone.

"Była piękna

Ale okazała się niewierna

Mentirosa

Dziś zostało tylko mi wspomnienia

Nie chce przestać..."

Chce, ale mój mózg nie pozwala

Może też jakiś przebłysk reakcji obronnej?

Tak na przyszłość

Wykręciłam się w:

"Gdyby chciało mi się tak,

jak bardzo mi się nie chce

Zdobyłbym ten świat i

jeszcze więcej! "

Zdjęcia mojej skromnej osoby, z różnych momentów 13 lat tutaj. Dziękuję za to