Ech..

Dzisiaj usłyszałam, że nie ma opcji, że nie tęsknie, nie myślę, nie wspominam. Nie da rady po 9 miesiącach związku. Jednak można. Po tym jak sam pokazałeś jak zależy Ci na kontakcie. Jedna cząstka mnie minimalnie tęskni za wszystkim co było. Druga jest dumna, że skończyły się przepłakane nocki, kłótnie, nieporozumienia. Po prostu lepiej nam obojgu osobno. Powinnam przeprosić, że tak wyszło, wiem, że po części to moja wina, że sie rozeszliśmy. Powinnam, bo kiedyś zarzuciłeś mi, że moje przepraszam jest czasami powiedziane o tak sobie. Nic nie znaczy. Co z tego, że przepraszałam czasami za Twoje błędy.
Mam w dupie to z kim, gdzie i kiedy. Twoje życie, Twoje wybory. Nie interesuje mnie już nic związane z Tobą. Było minęło, nie wróci. Trudno.

Przecież wiesz, że jestem silna i uparta. Jak się uprę, to nie ma zmiłuj. Dam radę, przecież muszę. :)