#80 / Domcia.

To jest coś, co mówi- możesz wątpić, ale nie możesz odejść

Za dużo kurestwa jest wszędzie.

Rap to nasza fobia, droga bez powrotu, choroba na którą nie ma, nie będzie antidotum.

I mniej mnie w dupie, nie odzywaj się, nie odpisuj na moje wiadomości. Nie musisz na mnie nawet patrzeć, czy chociażby przelotnie dotykać. Do niczego nie zmuszam, ale potem nie waż się prosić o szansę. Na miłość trzeba zasłużyć.

Nie dawałem Ci nic oprócz wspólnej chwili, mówiłaś mi, 

że mam ten błysk, choć przy Twoim mój był niczym.

Bo ludzie, widząc ból, zamiast pomocnej dłoni, tylko dobiją znów.

Nie wiem co się dzieję, a może nie chcę wiedzieć? Łzy mieszają się z krwią, ból z cierpieniem, a myśli z wspomnieniami.

Nie muszę żyć z muzyki - muzyka żyje we mnie. 
I ona będzie trwać, nawet gdy wyrwiesz mi serce.

z dnia na dzień mam wspomnień coraz więcej,

od narodzin aż do chwili obecnej.

Przeprosić można kogoś, kogo się potrąciło na ulicy, a nie kogoś, kogo się miało w dupie przez kilka lat.