Tego nie da się naprawić.

Żył w bólu i niewoli,
to wszystko szybko wymknęło mu się spod kontroli,
zaczął od miękkich, jak większość rówieśników,
lecz niestety to nie poskromiło jego apetytu.


Już po czasie płynął z nurtem bardzo zgubnej rzeki.


Wciąż szedł po swoje, nie słyszał, że się śmieją,
miał problem z ludźmi z miasta, z utraconą nadzieją.



Nie miał odwagi marzyć, wybrał wysoki blok.
zwątpienie nie opuszczało go niemal na krok.


Miał tego dość, w niebo skierował oczy,
ona tam była i kazała mu skoczyć,
zrobił ten krok, już dawno chciał się zabić.
Tego nie da się naprawić.



Czemu ryczysz gnoju, spójrz ja nie płaczę
"Świat jest piękny, świeci słońce" tak mówiła mu za każdym razem.


Tym razem zamiast być w szkole, leży na torach i krwawi,
umiera sama, ale tego nie da się naprawić.


I co mi powiesz teraz? Że nadal świat jest piękny?
Jak stare chłopy gwałcą ku*wa kilkuletnie dzieci.
Nieważne jak rym leci ziom, wsłuchaj się w przekaz,
sam powiesiłbym z chęcią tą ku*wę, a nie człowieka.


KK <3