rozedrgane myśli pajęczynowe
Dodano: 10 CZERWCA 2014
http://www.youtube.com/watch?v=79f4mzSFvF0
Powietrze było ciężkie. Nieznośne, ołowiane. Ciążyło w płucach. A w tym powietrzu zawieszony był płacz dziecka i odrapane kamienice. Z niektórych okien wydostawało się ciepłe światło, niektóre połyskiwały ciemnością. Cisza przed burzą. To czekanie za zasłonami, ukrywanie się przed złowrogim niebem miało ułaskawić burzę. Spodziewany chłód nie nadchodził. W oddali majaczyła gwiazda, pomiędzy słupami wysokiego napięcia niewinna nadzieja. W centrum pulsowało życie, wzbijało się w rozmowach - ktoś, coś, gdzieś. Uśmiechy i zaciekawienie. Powietrze było ciężkie, tworząc w głowie nacisk, zbiając w kłębek wielkomiejską papkę. Zrobiło się gorzej.
Komentarze
jaksloiknazime
"Spodziewany chłód nie nadchodził."
Niestety.
"Powietrze było ciężkie."
Niewątpliwie.
Można poczuć każdą pojedynczą komórkę ciała jak pulsuje i mrowi od tego nieznośnego gorąca.
Nacisk w głowie. Zbita w kłębek papka. Lepiej bym tego nie ujęła.
Myśli parują.
Niestety.
"Powietrze było ciężkie."
Niewątpliwie.
Można poczuć każdą pojedynczą komórkę ciała jak pulsuje i mrowi od tego nieznośnego gorąca.
Nacisk w głowie. Zbita w kłębek papka. Lepiej bym tego nie ujęła.
Myśli parują.
11/06/2014 0:16:24
