impreza się udała, po pewnej ilości muzyka nie robi już różnicy. lecz nie o tym miałem pisać. chyba czas, czas żeby ogarnąć się. chciałbym dać sobie szansę, w końcu dać sobie szansę. chciałbym móc wierzyć, że nie ma niemożliwego. najtrudniej pożegnać przeszłość, zamknąć coś co tak strasznie na mnie ciążyło, na czym mi zależało, powiedzieć 'nie' sobie, że tamto nie wróci. lód w środku zaczyna topnieć. sądziłem, że takie rzeczy tylko z wiosną nadchodzą, ale jesień jednak też może być ciepła. budzę się z uśmiechem na twarzy aż chce się wstać i jechać do Poznania. w tym wszystkim tylko brak jeszcze mnie..

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=VHxw6Bw1Buo
Mam w głowie od dawna plan 
Zmierzenia się z sobą - i tak cały czas 
Nie patrząc już w przeszłość by 
Dalej iść 

Dziw­ne spos­trzeżenie, ale mam wrażenie, że przez os­tatni tydzień dos­tałem ja­kiejś niewiary­god­nej mądrości życiowej. Po pier­wsze: zdałem so­bie sprawę, jak moc­no wie­rzyłem w coś, co się nie sta­nie, że wokół mnie jest ty­le war­tościowych osób i nie war­to kon­cen­tro­wać swoją uwagę na kimś, kto i tak ma cię gdzieś. Po dru­gie: trze­ba bar­dzo uważać kiedy i jak wy­powiada się słowa "Kocham Cię" oraz wie­dzieć, co one oz­naczają. Po trze­cie: uświado­miłem so­bie, że nie można nic pla­nować, każdy dzień może wywrócić nasze życie o 180 stop­ni, a za­tem każdy dzień trze­ba jak naj­le­piej wy­korzys­tać i nig­dy nie mówić "nig­dy". 

Ty­le się wy­darzyło, że aż nie mogę te­go pojąć, jak wszys­tko się zmienia. Ale trze­ba się w końcu ogarnąć! W szczęśli­wym życiu nie ma miej­sca na użala­nie się nad sobą dzień i noc. Mu­simy działać, car­pe diem, do cho­lery!