sercowe malwersacje.

Kolejny z pastelowych(pastel suchy, karton), krzywych, brzydkich staroci. Inspirowane klimatami post-apo i Fallout'em. Wrzucam - bo wydaje się bardzo a propos. W końcu, pojutrze - czeka nas podobno jakaś apokalipsa.

Windows mi się rozsypał. Pierwszy raz w życiu zdarza mi się, że moje poczciwe xp poszło się walić (a wraz z nim, cała masa plików, dokumentów, prac... spory kawałek mojej prywatnej własności - których nie jestem w stanie odzyskać). Rewelacja... (szczerze mówiąc, gówno widzę - piszę tego posta z trybu awaryjnego, gdyż inaczej mój wspaniały system nie potrafi sie uruchomić - wszystko się rozłazi, w ogromnej rozdzielczości... no gówno widać, po prostu).

To co zrobiłaś w ostatnich dniach...

Znów wywróciłaś mnie do góry nogami, i na lewą stronę. Dusiła mnie złość, poczucie niesprawiedliwości, dusiły mnie łzy...

Możesz zniknąć z mojego życia, jeśli chcesz. Ale nie znikaj... ze swojego. Nigdy.

Nigdy bym się z tym nie pogodził... gdybyś zrobiła TO tamtej nocy... nie potrafiłbym tego przeżyć...

co mam zrobić... byś uwierzyła.

Że chcę być. Nie tylko teraz. Chcę być zawsze.

Bo nikt, nigdy

....nie był taki, jak Ty.

i mimo wszystko... nie mam do Ciebie żalu.

Bo nie mam Ci naprawdę, czego wybaczać.