Mega długo nic nie napisałam.W sumie nie wiem dlaczego.Tak podsumowując cały ten czas to nawet nie wiem od czego zacząć.Przede wszystkim to już kolejny rok.Pewnego dnia myślałam nad ostatnimi latami mojego życia.Ono chyba toczy takie błędne koło.Przypomniałam sobie 2013 rok, który pod względem sercowym był najgorszym czasem mojego życia a widze to dopiero po 4 latach.Potem ide dalej kolejna porażka,tylko tym razem spotkanie osoby tak strasznej że aż na samą myśl robi mi się nie dobrze. A teraz jestem tu o tym czasie w danej chwili i co myślę? Mam faceta, którego kocham nad życie, potrafiłabym oddać mu wszystko. Jesteśmy całkiem różni od siebie kompletne dwa przeciwieństwa. Jak ogień i woda.W sumie zawsze spotykałam facetów całkiem różnych od siebie i zawsze kończyło się to zapominaniem o sobie. Niechce aby i tym razem tak było.Wiąże z Nim przyszłość i robie wszystko żeby było dobrze, ale czesto jest po prostu źle. Mówią , że ludzie muszą się ze sobą dotrzeć, ale ile to może trwać? bo ja długo tak nie pociągne. Z drugiej strony bez niego też nie widze siebie dalej, nie widze kolejnego końca mojego świata. Każdy ma swoje wady, i tu jest moje błędne koło bo czasami mam wrażenie jak bym już to przeżyła i wtedy sobie zdaje sprawe,że był kiedyś ktoś kto miał podobne wady dlatego odczuwam takie coś.

Lecz On jest też zupełnie inny i każdy kogo kiedyś miałam. I za to Kocham go najbardziej. Chce z nim być i nie pozwole żeby co kolwiek staneło nam na drodze,bo wiem że to coś więcej to coś z przyszłością.

A przede wszystkim czuje się z Nim dobrze i uwielbiam każdą minute z nim.Każdy ma gorszy czas ale po burzy zawsze wychodzi słońce! A ja nie zmarnuje wszystkiego na co tak pracowałam przez jakiś kamyszek gdy pokonywaliśmy już razem góry.