160.

Codzienny pośpiech.

Codzienna rytuna.

Od poniedziałku do piątku.

Weekend.

I znowu od nowa.

Wszystko "zaplanowane"... A w sumie brak możliwości, aby cokolwiek zmienić.

Zawsze coś.

Brak czasu.

Te same sprawy, zajęcia, obowiązki.. ci sami ludzie, podobne rozmowy, uśmiechy (?)

Klapki na oczach.

Mechanizm.

Skupienie na jednej drodze.

A co się dzieje wokół? Nie wiesz. Bo skąd masz wiedzieć. Nie masz czasu... żeby się rozjerzeć. I nie ma w tym nic dziwnego.

Życie.

Szczęście, uśmiech, zadowolenie.

Brak zmartwień.

Wszystko idzie po Twojej myśli. Nic się nie psuje... bo nic się nie zmienia - prosta ścieżka.

Nie widzisz.

Nie chcesz widzieć. Tak jest dobrze.

Nie dopuszczasz do siebie myśli, że może być inaczej.

Wewnętrzny spokój.

I nagle - impuls.

Niespodziewanie.

Magia.

Pomyśl.

Czy to możliwe...

A może...

Gdyby...
Co jeśli...

Zatrzymaj się.

Ale po co?

Warto.

Pstryk.

Coś pęka. Bańka mydlana.

Działanie w emocjach.

Żałujesz.

Chociaż doprowadza to do czegoś dobrego.

Emocje.

Chwila niepokoju.

Smutek.

Ale masz to szczęście.

Zależy. Tobie. Komuś.

Ale pomimo zapewnień, znowu czujesz ten niepokój.

Starasz się.

Ufasz.

Wierzysz.

.

.

.

Czas mija.

Znowu to samo.

Codzienny pośpiech.
Codzienna rutyna.

...

Zatrzymaj się.

Może tym razem zauważysz piękno.

Słońce.

Blask księżyca.

Uśmiech.

...

Czas mija.

Znowu to samo.

...

Kalejdoskop.

"Zatrzymaj się choć na chwilę, zanim zatrzyma Cię świat." <3

https://www.youtube.com/watch?v=KpRIEQuFv98