Nie no nie nawidze życia !! Dzień w dzień jest coraz gorzej. Zerwał ze mną
facet na którym mi zależały, jutro sa egzaminy gimnazialne, kłóce sie
non stop z matka i całe zycie mam zjebane!! Moze po tych kilku zdaniach juz
sobie myslisz: "Ojej użala sie nad soba, jakby tylko ona jedna miała źle
w życiu", moze i tak, ale czy kogos kiedys włąsny rodzic nazwał "dziwka",
"suką", "hujem" albo czym kolwiek takim? Jesli tak to witaj w mojej bajce.
Tylko sie pochlastac i zapomien o tym  ze sie istaniało. Chciałabym kiedys
zasnać i sie nigdy juz nie obudzic, zapomniec o tym zasranym świecie!
Już nigdy w moim życiu nie bedzie tak samo! Jeszcze 3 lata do 18-stki.
Ale to całe 3 lata.

Przepraszam Cie, za to ze weszłam w twoje zycie. Wiem, ze juz nigdy sie do mnie
nie odezwiesz, ale ja tesknie. Moze jak to czytasz to cie to nawet nie rusza.
Nie oczekuje na to, ze znow bedziemy razem, bo w cuda nie wierze. Czuje sie teraz
tak jakbym, była takim małym nic nie wartym robakiem, ktory weszedl ci nie potrzebnie
na droge i tylko zawadził, wiec postanowiłes go rozdeptac. Może ja właśnie dla
tego istnieje? Zreszta i tak kazdy mnie tak depta, pcha i ignoruje, wiec
co za roznica? Kolejny bol na sercu, to przeciesz nic sie nie stało.
Nie dosc, ze matka mnie od "pizd" wyzywa to jeszcze w szkole mi nie za dobrze idzie
i wogóle w kontaktach z ludzi. Załamałam sie. Coraz czesciej mysle o
samobujstwie chociaz nie chce. I co teraz pewnie pierwsze o czym mysisz czytajac
to to, ze zachowuje sie jak jakies emo. Wszyscy tak mowia, ale oni chyba nie
wiedza jak wyglada człowiek w depresji i juz odrazu emo. Mam w dupie emo!!
Poprostu to pisze, bo musze sie komus wyzalic, a nie mam komu. Nie mam kogoś takiego
do kogo mogłabym sie przytulic, pocałowac z nim pogadac i takiego kogos kto by mi powiedział,
ze mnie kocha i ze chce ze mna spedzic reszte zycia po czym pocałował by mnie w czoło.
Tak marzyć każdy może, ale w marzenia sie nie wierzy. Przynajmniej ja nie wierze.
Jestem głupia, wszystkim wmawiam, ze marzenia sie spałniaja, a sama w nie nie wierze.
Pojebane jest te zycie, gorsze byc nie moze.
ŻYCIE BEZ SENSU JEST GORSZE NIŻ POWOLNA BOLESNA SMIERĆ!
Ja już nie mam celu w życu. Nie mam dla kogo zyc, rodzina ma mnie gdzies. Jestem jak taka
plaga, której trzeba sie pozbyc. Wszedzie gdzie sie pojawie to albo wszyscy sie smuca, albo
mnie ignoruja i zajmuja sie soba. Takie włąśnie jest moje zycie. Nie chce sie uzalac nad sobą
i wiem, ze ten fotoblog to nie miejsce na takie wewnetrzne zale, ale komu mam to powiedziec?
Musze wiec napisac to na tym zasranym fotoblogu. Nie wiem czy komus chce sie to czytac, ale
nie pisze tego po to i mnie to mało obchodzi. Jak chcesz to czytaj jak nie to nie to juz twoja
decyzja. Mogłabym tak pisać i pisac, ale bez przesady. Koncze juz i nie musicie pisac
komentow po co? Pa wszystkim, nastepna notka bedzie kiedys tam, a jak mi sie humor poprawi
(w co watpie) to napisze.
Aha i na koncu dziekuje z całego serca mojej kochanej przyjaciółce Ewie, która zawsze mnie
wspiera i nie krytykuje tego co tu pisze. Chyba ona jedyna mnie rozumie w tym głupim swiecie.
Dziekuje ci kochana, chyba tylko ty jestes mi taka bliska osoba, której moge wszystko powiedzec.
Dziekuje :*

Jak sama wiesz spotkaliśmy sie przypadkiem
to był zwyczajny, słoneczny, ciepły dzień
Chcieliśmy potem, chcieliśmy potem razem być
ty snułaś plany: na wieki już razem my
Gorące usta twe obsypane w pocałunki
jak mroczne niebo gdy zapada zmierzch
Było tak dobrze, tak blisko było ciało twe
ja uwielbiałem obok ciebie budzić się
Jeszcze pamiętam chwile kiedy ja i ty
w śnieżnej pościeli przytulamy się
Lecz nie wiem jak, co ,kiedy no i gdzie
w którym momencie zjawiła ona się
Ciebie nie było, wzywał cię rodzinny krąg
a gdy wróciłaś zastałaś mnie razem z nią
Widziałem łzy które raniły także mnie
i zimny głos odpychał ciągle mnie...