dalej do ASP

Ta, co na ASP się nie dostała.

Kurwa, jak ja uwielbiam wyżyć się w notce i ją skasować. Uhu. 

Że nie wspomnę o włączeniu fotobloga na minutę, który przez ten czas zeżre 25 MB Internetu. Z 60. <ok>

W każdym razie strasznym jest, kiedy nie wiesz jak.

Jak uchwycić piasek w taki sposób, żeby nie przelatywał przez palce.

Co zrobić, by woda nie wylatywała kącikami ust.

Obserwuję jak to wszystko zmienia się z minuty na minutę,

z godziny na godzinę i zastanawiam się jak. Jak i co. 

Słucham "Przeznaczenia" Eneja, tak bardzo melodramatycznego i zastanawiam się jak. 

Jak zmienić życie na tyle, jak postępować, żeby uczynić szczęśliwym te należące do osoby, którą się kocha.

Kiedyś myślałam, że to jest takie kurwa proste. Że wystarczy kogoś kochać, żeby chodził uśmiechnięty.

Miłość uszczęśliwia, mówili. Zapomnieli dodać kilku innych, ważnych rzeczy i przymiotników.

Tak, wszystko zmienia się bardzo szybko, niemal tak, że budzisz się rano i już nie wiesz co się dzieje.

Pomimo wszystko wiesz, że musi, musi kurwa dziać się inaczej, bo w przeciwnym razie posypie się wiele żyć

i poleje jeszcze więcej łez. Więcej niż dotychczas. 

Jedno życie straci się w życiu, pozostając wegetacją, inne straci się dosłownie, jeszcze inne 

zamieni w bezsensowną egzystencję, jeszcze innemu przysporzy się problemów. 

Obracam w palcach  to Różowe i to z Ferementującego Gówna,

myśląc, dlaczego mogę tak niewiele.  

Albo raczej... co zrobić, żeby móc o wiele więcej. 

Co i jak zrobić, by dać z siebie wszystko i więcej niż się da. 

Boję się, że nie będę umiała. 

A wtedy nie będzie niczego.

Nigdy.

.

GDZIE TERAZ JEST TWÓJ BÓG?