niby.

  Kiedyś wierzyłam w ludzi.

Wierzyłam w ich uczucia, w ich słowa, w ich gesty , w ich szczery uśmiech. Wierzyłam,bo wydawało mi się,że każdy jest stworzony tak samo. Różni się,ale jest stworzony tak samo.  Kiedyś wierzyłam w ich prawdomówność, w ich dobre intencje , w ich komplementy , w ich pomoc. 

W ich troskę o drugą osobę.

 Ale mimo tego jak krótko żyje na tym świecie ludzie bardzo dużo mnie nauczyli. Nauczyli mnie,że nie warto w nich wierzyć. Nie warto wierzyć w cokolwiek  co robią,mówią,pokazują. W nic. Dlatego już nie wierzę. W nikogo.

                                                            Wierzyłam też w Ciebie i w to co mówiłeś,pomimo jak daleko byłeś. Teraz nie ważne gdzie byś był,bo już nie uwierzę.