Czy dostrzegasz głębię w moich oczach ? Czy dostrzegasz strach i przerażenie ? Czy nie potrafisz zrozumieć, że to co robię to tylko mechanizmy obronne, broniąc się przed rzeczywistością. 

Dostrzegając płytkość i powierzchowność oceniania ludzkiego zaczynam zastanawiać się nad sensem kontynuowania znajomości. Sensu brak. Dlatego lepiej przemilczeć ;)

Dostrzegając płytkość myślenia ludzkiego, odechciewa mi się żyć. To straszne, że muszę żyć w środowisku tzw "blondynizmu" gdzie spostrzegawczość i logika poszły w las. To powoduje, że interakcje są zbyteczne, gdyż do przekazania informacji potrzebny jest więcej niż jeden komunikat, który nie jest poddawany analizie a przede wszystkim interpretacji. 

Atmosfera staje się coraz bardziej napięta, nie do zniesienia. Chcę uciec ale nie mogę, gdyż zobowiązania każą mi zostać. Problem nie tkwi we mnie czy w nich, lecz w nas. tzw niezgodność charakterów. Ona dobija, z każdym dniem coraz bardziej, wpływa na samopoczucie, psychikę, aż w końcu na osobowość. Nic dziwnego, że chcę mieć chwilę spokoju gdy mój spokój jest nieustannie zakłócany różnymi czynnikami. Dlaczego lubię samotność ? Kocham chwile samotności i na prawdę jestem zła kiedy ktoś bez pytania siada obok mnie w pociągu gdy chcę mieć chwilę dla siebie. Kocham długie samotne spacery i chcę, żeby inni to akceptowali.  

Swoją drogą rozczarowanie motywuje do zmiany decyzji, do "powiedzenia NIE" :) czyż nie ?

Kiedy nauczyłam się wypowiadać głośno swoje zdanie spotkałam się z "wdeptaniem w ziemię". Ja mówię co mi nie pasuje a ktoś na mnie naskakuje. To jest w porządku ? Kompromis jest od tego, ze skoro mamy odmienne zdania musimy iść na kompromis. Przy tej niezgodności charakterów kompromis to dobry żart. 

Wystarczy na dziś ;)