wracam na swoje tory, wracam do swojego zycia. Do s w o j e g o.
Spokojnego, pelnego dzieciecej zabawy, szczerych uczuc, przyjaciol na dobre i na zle, radosci, usmiechu, slonca.
Odciecie sie od swiata, a raczej ograniczenie przebywania w nim, uwazam za sukces. Szkoda tylko ze przez tyle lat, nie bylam w stanie zauwazyc, jak bardzo do nich nie pasuje. Niczym, doslownie. Moze poza grzywka, i para najek na nogach. Jestem inna, niz oni wszyscy-lepsza.
Nie dla mnie gierki w podchody, klamstwa zdrady, afery, chec wybicia sie na kolejnym portalu spolecznosciowym, alkoholizacje do upadlego, naginane melanze ktore zawsze koncza sie tak samo, rozstania/powroty, powroty/rozstania, braki zrozumienia, obrabianie dupy na prawo i lewo, udawanie kogos kim sie nie jest.
Ja jestem i n n a.
Chociaz musze przyznac, ze bardzo dobrze wtopilam sie w to cale gowno. Ale chwila przerwy i pare dni przemyslen, pokazaly mi, jak latwo nie wiedzac nawet o tym, czlowiek potrafi sie zmienic. Czas wrocic do swojego zycia.
Pelnego radosci, ciepla, prawdziwych przyjaciol, kochajacej kobiety, beztroskiej zabawy, spokojnych nocy w namiotach, ogladania gwiazd, ognisk w dobrym towarzystwie, wyjazdow, tripow gdzie nogi zaniosa a auta zatrzymane stopem zawioza. A oni? jak bardzo im sie podoba ten swiat, niech w nim zostaja. Niech dalej co drugiej osobie mowia 'kocham' niech dalej co druga osobe nazywaja 'przyjacielem', niech dalej klamia, a potem po nocach mysla jak z tego wybrnac. I niech pozwola, ze ja ich swiat bede ogladac, poprzez ekran telewizora, puszczajac kanaly z tanimi niskobudzetowymi serialami, w ktorych zawsze jest cos nie tak. A oni? patrzac na piekne filmy o tym o czym zawsze marzyli, niech pomysla o mnie.
Powiesz moj swiat jest nudny? mozliwe, ale mniej beznadziejny i brudny o Twojego.