Słowo to środek do celu dla wielu.
Nie dla mnie gierki czy odnośniki.
Nigdy nie kłamię i nigdy nie chciałem kupić Ciebie za przymiotniki.
Nawet nie umiem Cię ściemniać, chyba to czujesz, nie zostajesz bierna.
Nie wciskasz kitu, gdy się uśmiechasz, w dobie plastiku to zostaje bez zmian.
Mimo to czasem nie wierzysz do końca, i  czasem negujesz to co tak często powtarzam Ci patrząc w oczy.
Nie myśl o mnie źle, gdy zacinam się na komplementach, nie umiem przestać.
Wiem, że masz do tego dystans, życie uczyło Cie żeby nie ufać.
Nie chce w żaden sposób naciskać, mam podobnie i dobrze to kumam.
Powtarzam, przetwarzam, odbieram, obrażam się.
Zaperzam, uciekam by potem wrócić i powtarzać tekst.
Odgarniam włosy z policzka, Twoje, czarne jak ziemia, na której wyrosłem.
I czuje że to jedyny moment zanim to wszystko zniknie na dobre.
Lubie bawić się słowem i z Tobą bawić w docinki.
Ale bawić się Tobą przez słowo-nigdy.