- Tato! Tato!

- O co chodzi, aniołku?

- Tato! - chichotała, ciaśniej przytulając się do niego. - Zapytaj mnie, co jest materią.
- Kotku, a czy ty w ogóle wiesz, co to jest materia?

- Po prostu mnie zapytaj!  - Wzruszył ramionami.

- Co to jest materia?

- Wszystko jest materią! - wykrzyknęła triumfalnie. - Skały! Drzewa! Atomy! Nawet mrówkojady! Wszystko jest materią!

Roześmiał się.

- Mój mały Einstein.

Zmarszczyła brwi.

- Ma głupie włosy. Widziałam jego zdjęcie.

- Ale za to mądrą głowę. Mówiłem ci, co udowodnił, prawda? - Jej oczy rozszerzyły się w żartobliwym przerażeniu.

- Tato! Nie! Obiecałeś!

- E = mc2! - Połaskotał ją. - E = mc2!

- Żadnej matematyki! Mówiłam ci, że jej nienawidzę!

- Całe szczęście, że jej nie znosisz, gdyż dziewczynkom nawet nie wolno zajmować się matematyką.

- Nie?

- Oczywiście, że nie. Wszyscy o tym wiedzą. Dziewczynki bawią się lalkami, a chłopcy zajmują się matematyką. Żadnej matematyki dla dziewczynek. W zasadzie nawet nie wolno mi rozmawiać z małymi dziewczynkami o matematyce.

- Co? Ale to niesprawiedliwe!

- Zasady są zasadami. Absolutnie żadnej matematyki dla małych dziewczynek.

Twarz dziewczynki przybrała przerażony wyraz.

- Ale lalki są nudne!

- Przykro mi - odparł.

- Mógłbym ci opowiedzieć o matematyce, ale gdyby mnie przyłapali...

Rozejrzał się nerwowo po okolicznych pustych wzgórzach. Dziewczynka podążyła wzrokiem za jego spojrzeniem.

- W porządku - szepnęła - to powiedz mi cichutko...