42.

I choć wie­działam,że to uczu­cie mnie zgu­bi,że pójdę za to do piekła ,ale wte­dy nie bałam się na­wet diabła. 

Tyl­ko ludzie wy­rafi­nowa­ni i cham­scy w swych egois­tycznych uczu­ciach pot­ra­fią za­pom­nieć,że coś ich łączyło z byłym współpartnerem. 

Nie sądzę by ci,którzy się za­kochują i od­kochują mog­li na trwałe zna­leźć szczęście.

Ich ho­ryzon­ty myślo­we są zep­su­te co­raz to now­szy­mi doz­na­niami,po których ich błądze­nie w poszu­kiwa­ni te­go cze­goś ra­ni no­we zdo­bycze,jak sa­mego siebie. 

Wbrew te­mu co mówi ser­ce cza­sami mu­simy pod­porządko­wać się ro­zumo­wi . 

wys­tar­czyła mi ta iskra,

co pożar w mym ser­cu wznieciła...i wciąż sza­leje jak opęta­ne to uczu­cie, które zaprószyłeś. 

To ko­bieta wy­biera drogę, na której mężczyz­na chciałby ją widzieć... 

Czas nie leczy ran.. czas pozwala przyzwyczaić się do niesamowitego bólu jaki nas ogarnia

Zaw­sze upew­niaj się, że gra jest war­ta świe­czki, bo jeśli nie to co ci z te­go zos­ta­nie? Ból, który zaw­sze będzie o so­bie przy­pomi­nał, gdy tyl­ko zo­baczysz czy­jeś szczęście. 

Wiel­ka miłość jest wte­dy, gdy mar­twisz się kto z was pier­wszy um­rze, bo nie wyob­rażasz so­bie życia bez tej osoby 

Zat­rzy­maj się i posłuchaj, jak głośno spod Twych rąk łzy in­nych ciekną. 

Spróbuj mnie zro­zumieć, za­nim wy­ciągniesz wnioski.

Nie zas­ta­nawiaj się czy to dob­rze, że masz kil­ku przy­jaciół. Tak ma być. Każdy z nich jest od cze­goś in­ne­go. Z jed­nym po­roz­ma­wiasz szczerze o uczu­ciach, z dru­gim pożar­tu­jesz, a trze­ciemu wypłaczesz się na ra­mieniu. Dzięki te­mu będziesz szczęśli­wy zaw­sze i wszędzie. 

W życiu nie wol­no ni­kogo skreślać,trze­ba umieć krzyw­dy wy­baczać,bo co ko­mu po tym ,że niena­wiść w ser­cu no­si.Tam jest miej­sce na miłość,choć cza­sem jej brak.Bo prze­cież nikt nie rodzi się zły ,to życie wy­pacza charaktery... 

Mój świat za­mykam w dłoni Twej. Tak pros­to można do niego wejść i ot co roz­gościć się. Pozwalam. 

Naj­bar­dziej oba­wiam się o tych, którzy nie są od­ważni. Raz złama­ne ser­ce boi się kochać, mi­mo iż tej miłości łak­nie. 

Po­jawiają się gorzkie słowa, wy­muszo­ne zło. Prze­raża mnie to.