Znowu nic

Piszę tu, bo znowu umieram z tęsknoty a wolę wylać swoje żale tutaj niż napisać do Ciebie... Z dnia na dzień jest coraz gorzej, czuję już jakbym popadala w jakąś chorą obsesję na Twoim punkcie. Odświeżam 50 razy stronę instagrama, patrzę co lajkujesz, z kont moim przyjaciółek przeglądam story Twoich znajomych u których mógłbyś się pojawić w relacji. Czuję się naprawdę jak wariatka i nie chciałabym żebyś kiedykolwiek się o tym dowiedział, ale nie odezwę się... Nie odezwę się z jednego prostego powodu. Nie zasługujesz na mnie, nigdy nie traktowałes mnie dobrze i cieszę się, że zdaje sobie z tego sprawę i nie jestem tak głupia żeby dalej brać udział w Twojej głupiej zabawie. Pomimo tego, że tęsknię, cholernie... Kurwa, zajebiscie tęsknię to wiem, że potrzebuję po prostu czasu. Obawiam się, że w tym przypadku nawet wieczność to może być za mało żeby przestać o Tobie myśleć, ale będę silna i się nie poddam. Codziennie powtarzam sobie i uświadamiam sama siebie, że tak właśnie jest mi lepiej i wcale się nie oszukuje. Potrzebuję po prostu sobie o tym przypominać. Jak wymazać Cię z pamięci? Bezpowrotnie? Chociaż w sumie nie wiem czy bym chciała wymazać z pamięci, bo jakby nie patrzeć byłam wtedy całkiem szczęśliwa z Tobą, poczucie bezpieczeństwa posiadania kogoś. Chciałabym po prostu przestać już o Tobie myśleć. Ciekawe czy Tobie też siedzę w głowie. W tej sytuacji chciałabym wiedzieć co myślisz, chociaż może w Twojej głowie jest już ktoś inny? Może gdybym zobaczyła Twoje zdjęcie z jakąś dziewczyną to byłoby mi łatwiej się z tym pogodzić? A może właśnie przeciwnie... Może popadlabym w jeszcze większą paranoje. Póki co próbuje sobie radzić z tym cholernym uczuciem jakie mi towarzyszy, choć jest ciężko, bo nawet kiedy na chwilę myślami uda mi się uciec to zaraz wracam.

Jak długo jeszcze...