cicho..

Czasem trudniej niż przyznać się do własnych błędów jest je pojąć.
Dlatego rąk niestrudzenie, choćby i pod strumieniem wrzącej wody, nie obmyję.
Może myślisz, że lubię sposób, w jaki zdarza mi się zniszczyć piękno.
Pod 'pięknem' jest wszystko. Dla wszystka piękna nie zdołasz upiększyć. A ja..
Mam to do siebie, że staram się poprawić swój wizerunek, bo ludzie, jak sie okazuje Ty też
do nich należysz, ciągle wytykają mi moje wady. Z czasem znieczulona na uwagi innych
dotyczące mojej osobowości, wyglądu izachowania,
po prostu wyciszam świat..
Okazuję to zupełnie nie zrozumiale.
Chwilami sama siebie nie rozumiem.
Robię coś wbrew sobie, ale nie potrafię przestać.
Zupełnie nie wiem dlaczego. I to boli. Ciebie, mnie i każdą osobę z którą mam styczność.
Znasz mnie. A przynajmniej teoretycznie. Bo z goła.. Z Twoich słów wiele
wynika. A już na pewno to, że mnie nigdy do końca nie poznałaś.

Czasem wydaje mi się że nigdy nie chciałaś..
A wystarczy ze mną porozmawiać.
Lecz nie słowem.
Do mnie trzeba przemawiać emocjami i czynem.
Dla wielu to zbyt wiele.. Dlatego zarazem tak nie wielu mam przyjaciół.
Ja wiem.. Próbowałaś. Uwierz mi.. Nie Ty jedna.
Do mnie bardzo ciężko dotrzec. I za to chcę Cie przeprosić.
lecz to nie koniec moich przeprosin.
To przecież kropla w morzu. Co ja mówię..
Między nami leży ocean takich słów, nie będących słowami, i uczuć, nigdy
nie nazwanych.

Wiesz.. My obie przyczyniłyśmy się do tego stanu rzeczy.
Tak łatwo przychodzi Ci zmiana zdania na mój temat i oczernianie mnie,
jako drugiej osoby. Drugiego istnienia.
A Przecież.. nas wszystkich Bóg stworzył w przeświadczeniu równości..

Budująca tę więż przyjażń i miłość braterska nigdy nie powinna zaprowadzić
nas do momentu, w którym niegdyś jedna dusza w dwóch ciałach.. zostaje w
pół rozdarta ostrzem nieporozumienia, braku zaufania.. i czegoś co zawsze
będzie dla mnie obce.. nietolerancji. I utworzyła dwie pustynie. Dusza ulotniła się.
Ciała krwawią.. a umysły przesiąknięte smutkiem, żalem i wściekłością dążą do
nieustannej rozłąki opartej na wzajemnym zadawaniu sobie ciosów..
Trudno tak.. czuć, i wiedzieć że gdzieś tam sobie jesteś.. Że siedzisz w
pokoju, i cieszysz się że zakończyłaś naszą przyjaźń.. Że po chwili
poprawiasz konstrukcję swojej myśli i..śmiejesz sie pod nosem mrucząc, że
to nie była przyjaźń.
To boli. Po dwukroć mocniej niż fizyczna rana.
Dlaczego tak łatwo jest Ci mnie ranić? Przecież to musiało w Tobie być od
dawna.. Nagle wybuchają tylko wulkany.. Nie wiele daje znać, że to już.
Że lada dzień skończy sie świat usytuowany u Jego podstaw.
Mam świadomość że popełniam błędy. Ludzie je popełniają.. starzeją się..
wysuwają wnioski.
i piszą rady dla nowych, młodych pokoleń. Zawiarają je w przysłowiach.
My, korzystamy z nich w chwili gdy ktoś inny tak bardzo potrzebuje pokrzepienia duszy.
A sami.. Nie wiele z nich wyciągamy. Bo popełniamy błędy.. i popełniamy.

Czymże jest kłamstwo?..
Jeden z grzechów głównych. Wpoiłam niegdyś sobie, że będę się przed nim chronić jak przed.. nieczystością.
Rezultat jest taki, że ani nieczystość, ani kłamstwo nie są mi obce.
Jednakże, nie zmienia to faktu że przepraszam Boga za wypowiedziane zło.
Ciebie też przepraszam w modlitwach. Nigdy ich nie usłyszysz, ale świadomosci,
że tak właśnie jest, nie wyrzekniesz się.

Teraz najważniejsze.
Nie kłamałam. Kuba przekręcił moje słowa. Nie chcę
robić nagonki na Jego osobę, bo wiem, że nie chciał źle.
Natomiast Ty, wyolbrzymiasz znaczenie słów, które wypowiadam. Łapiesz się
ich jak gdyby były one dowodem zbrodni.. Nie. Inaczej. Jak gdyby były one
jej przedmiotem.

A wiesz doskonale, że moje słowa nie są dokładnym odzwierciedleniem moich myśli.
nie powiedziałam, że robi to często, czy nie daj Boże, ciagle.. Tylko że
czasami podejdzie, zagada. To jest potężna różnica.

Kolejna sprawa.
Jesteś zazdrosna. I proszę, nie kłóć się ze mną.
Oczywiście nigdy nie powiedziałam Ci, o co, jesteś zazdrosna.
A zazdrosna jesteś o Piotrka. Nie wytrzeszczaj oczu i nie rób dziwnych min. Wiem że teraz mruczysz pod nosem niemrawe wulgaryzmy. Niestety znam Cię pod tym względem i wiem co myślisz. Dlatego powstrzymaj się póki nie wytłumaczę.

Zazdrosna jesteś o fakt, iż Jemu wszystko mówię, a Tobie praktycznie nic. Zanim na powrót zaczniesz komentować moje słowa, i wyrażać się o mnie w sposób obraźliwy, skończ czytać.
Spójrz na to z mojej perspektywy. kiedy chcę się wypowiedzieć, okazujesz zupełny brak szacunku do Mnie i do Piotrka. Co więcej, Ty mi to mówisz. Na każdym kroku słyszę żę nie chcesz o nim słyszeć. Chciałabyś jednak bym Ci wszystko mówiła.

A tu tkwi haczyk.

Bo wszystko co miałabym Ci teraz do powiedzenia, kręci się wokół Niego. Więc stwierdziłam, że to bez celowe, skoro zamiast zrozumienia uzyskuję w odpowiedzi ignorancję i opryskliwość z Twojej strony.
Myślałam..
Chciałam, żebyś się z tym pogodziła. żebyś przyzwyczaiła się do faktu, że to mi długo nie minie. Jednakże Ty wiesz, swoje, ja swoje.
Starasz się ze wszystkich sił weprzeć mi, że jestem idiotką i głupią naiwniaczką. To Twój sposób na wsparcie. Uświadamianie mi czegoś.. Co w zasadzie nie jest prawdą.

Mówiąc dalej..
Wycofałaś się. Wielu by to zrobiło na Twoim miejscu. Pewnie i ja sama.
Dlatego bez zbędnych ceregieli po prostu zrezygnuję. Z Twojego wyboru.
Jeśli  podejmujesz tą decyzję, to ją przemyślałaś.
Pierwej Mówisz: 'Nie przepraszaj. Mam gdzieś to słowo.'
Następnie: 'Nawet nie usłyszałam przeprosin.'

Ja, mam gdzieś takie gadanie.
Więc przepraszam otwarcie.

Teraz Twoja kolej.