Do nastepnego razu bracie :)

Zauwazylam ze to juz moj zwyczaj zapominac o tym miejscu dopoki ktos mi o nim nie przypomni.
Dzieki Iz. :)
Zauwazylam rowniez, ze ludzie maja racje jesli chodzi o fakt iz jestem naiwna.
Jestem naiwna. Przyjemnie sie o tym mowi otwarcie. Sprobujcie kiedys. Naprawde warto. To wszystko slowem wstepu.
Teraz przejdzmy dalej dzielac calosc na przeszlosc, terazniejszosc, i to, co dopiero nastapi.


Zauwazylam, ze faceci to dekoracja kobiet.
Nie mozemy opierac swojej wartosci o fakt bycia z facetem czy nie.
Facet to etykieta, my stanowimy cala reszte :) o tym uswiadomil mnie ktos inny, choc sam ten fakt dotarl nieco .. za pozno. Zdazylam wyladowac na ulicy bez grosza w obcym kraju, bez jezyka, i .. pelna uporu ze do Polski nie wroce. Bo wolalam najgorsza szkape. Stara i schorowana ale na zielonej lace,
niz silnego mlodego ogiera na srodku pustyni.
W tamtym okresie wsparcie ludzi bylo najistotniejsze. Decydowalo o mojej samoswiadomosci. W wiekszosci przypadkow pouciekali jak szczury potykajac sie wlasne dupska. Nie mam wam tego za zle. Jestesmy narodem samolubnym.
Esencja egoizmu podcinajaca nogi wlasnym fundamentom.
Ucieklam choc tego nie planowalam.
Pierwsze dziekuje.


Jestem.
Juz nie na ulicy.
Juz nie bez grosza.
Juz nie bez jezyka, przyszlosci, rodziny.
Fakt ze musialam przetrwac sama, umocnil mnie. Odcielam sie od toksyny jaka sa ludzie-kotwice trzymajace nas w miejscu. Bo i tacy byli.
Francja jest piekna. Kraj wyzwolony choc przezabawny. Ludzie ze spuszczona glowa przyjmuja zart odnoszacy sie do ich 'bialej' flagi.
W odpowiedzi slysze zazwyczaj ze oni o Polsce nie ucza sie w szkole w ogole. Ze dla nich Rosja, Polska, Ukraina.. To jedno wielkie 'Ku*wa! Wodka! Polne drogi bez asfaltu, i konne bryczki' - Slowa mojego faceta. Mowil to zupelnie powaznie do momentu kiedy Polski nie odwiedzlilismy. Zaskoczyla go nasza otwartosc i cieplo domowego ogniska. Kontrast w jakim zyjemy.
'Wychodzicie z domu, i spotykacie na drodze zombie.
Nienawisc brata do brata bo ten drugi ma lepiej.'
Co jak co, ale ma racje.
We Francji moze i domowe ognisko nie jest tak gorace, bo wszystko otoczone jest tym chlodem i oficjalnoscia, ale milosc blizniego jest swietoscia. A jedyny rasizm na jaki sie natykam, to ten ze strony Policji uwazajacej sie za wladze, ktora poniekad jest.
Francuzi kochaja polskie jedzenie.
Ze swojego NIE sa dumni.
Wiedzieliscie o tym? :)
Co do jezyka angielskiego.. Wielu z nich umie sie nim poslugiwac, bo wymagaja tego przepisy szkolne, a i w pracy jest to bardzo pozadane.
Maja jednak do tego oschly stosunek.

Nawiazujac jednak jeszcze chwilowo do mnie,
trzeba zaznaczyc, ze nie osiagnelabym NICZEGO, ale to zupelnie NICZEGO gdyby nie fakt, ze
a) potrafie mowic po angielsku
b) zanim zostalam z walizkami na ulicy, poznalam kilka wspanialych osob
i
c) moj ojciec wraz z jego dziewczyna wpoili mi kilka bardzo waznych rzeczy do glowy
po czym wyjebali na ulice. Chill, juz mam to za soba :D

Pracuje, zbieram, wynajmuje mieszkanie,
Ucze sie i przygotowuje do egzaminow na studia.(Edukacja we Francji jest pokielbaszona ALE daje ci mozliwosc zdania matury indywidualnie, kiedykolwiek sobie zazyczysz, nawet jesli nie ukonczyles wczesniej zadnej szkoly.)

Przyszlosc maluje sie cudownie.
Wiele sie jeszcze wydarzy w bardzo niedlugim czasie, ale studia mam pewne, tak jak fakt, ze uloze sobie zycie z kims kto dba o to bym zbytnio nie skupiala sie na nim, tylko na swoich studiach.
Poniewaz gdy je ukoncze bedziemy mogli za siebie wyjsc i w 100% skupic sie na sobie.

Kiedys Kicia powiedziala mi, ze nasza przyjazn jest wyjatkowa.
Bo chocbysmy zatonely w oceanie obowiazkow, po roku znow nawiazemy ze soba kontakt.
I tak tez jest.
Siostro kocham Cie.