^{To do czego człowiek dąży, wszystko jest oszustwem. Lata z dala od siebie, w pamięci z stłuczonym lustrem. Namacalny bezsens, gorzki posmak życia niesmak -Moja ponura autorefleksja.Kolejna setka, w oczach obraz się rozmywa. Matowa szyba odbiera światu barwę, wyraz. Uwolnić siebie od siebie, o to chodzi w zasadzie.Oszronionego ranka w gasnącym listopadzie. Nie żałuj mnie, bo dobrze spędziłem ostatnią noc. Nie żałuj mnie, sam wybrałem sobie taki los. Wiesz co ? Smakowała mi wódka, pozwoliła zapomnieć o wszystkich tych smutkach. Łzy, płacz - nie chcę tego widzieć, już nie..Wiem, że źle robię, ale tego chcę, nic nie mów. Prawdy nie powiem, tylko odejde w milczeniu. Któregoś dnia może mnie nie być, po prostu załóż. Przypomnisz mnie sobie, ale nie czuj żalu. Życie się będzie toczyć i tak pomału. Wytrzesz z łez oczy, mnie nie żałuj...}