#8

- Już nic nie mów!

Pocałował mnie. Nadal nie wiem czy mi się to podobało czy nie, bo byłam w takim szoku, że ledwie odwzajemniłam go. To pewnie był najgorszy pierwszy pocałunek ever, ale nie żałuje tego. Co będzie to będzie, ale cały czas będę się starać by nasza przyjaźń nie ucierpiała na tej relacji.

Nie rozmawialiśmy ani w niedzielę, ani dzisiaj. Chyba oboje musimy to głębiej przetrawić, ale szczerze powiedziawszy po prostu boje odezwać się pierwsza. Boje się usłyszeć jego głos, a tym bardziej spojrzeć w oczy. Napiszę do niego.

JA: Nie odzywasz się, szkoda.

KEV: Ty też się nie odzywałaś.

JA: Nie wiedziałam jak...

KEV: Może pójdziemy jutro razem na lunch, pogadamy.

JA: Jasne.

KEV: Wiem, że powinienem ci to powiedzieć prosto w twarz, ale... zdecydowanie nie żałuje tego co się stało.

JA: Dziękuję! Ja też nie żałuje :)

Ta wiadomość polepszyła moje samopoczucie. Teraz mogłabym się z nim spotkać nawet teraz. W sumie czemu nie.

JA: Jesteś w domu?

KEV: Tak.

Ogarnęłam się w 5 minut, wsiadłam w metro i już 20 minut po wysłanej mu wiadomości stałam pod jego mieszkaniem. Gdy tylko otworzył drzwi oczy mu się zaświeciły, a na ustach pojawił się ogromny uśmiech.

- Nie chciałam czekać do jutra, więc postanowiłam wpaść na kolacje.

- Cieszę się, że to zrobiłaś.

bolą mnie plecy ;c

dobranoc.