są ludzie, którzy nigdy nie przeżyją czegoś w rodzaju zachwytu, czegoś w rodzaju zaniemówienia z nadmiaru emocji. i jest im w tym [na pozór] dobrze. w tej rutynie, w tej stagnacji. walczą ze sobą bo z jednej strony bardzo łakną jakiejś zmiany, jakiegoś przewrotu, małej rewolucji a z drugiej jest im tak bezpiecznie i przewidywalnie w codzienności, że nie ruszają się z miejsca. dziwne to rozdarcie... ale wiesz co? oni będą tego podejście żałować, jeśli nic z tym w porę nie zrobią. na starość obudzą się z ręką w nocniku i gorzko zapłaczą, że zmarnowali życie albo chociaż, stwierdzą że jest im strasznie szkoda, że nie poszaleli. to smutne przespać swoje życie i nic z niego nie wynieść. wciąż stać w miejscu i po cichu zazdrościć obieżyświatom i innym ciekawym ludziom ich polotu i odwagi.

Człowieku, zachęcam Cię, chwytaj każdy dzień, nie bój się zmian i nie daj sobie wmówić, że tak będzie lepiej, kiedy wycofasz się z podejmowania wyzwań, ryzyka, z podejmowania dalekosiężnych planów. proszę, nie daj sobie wmówić, że nie warto marzyć. że bezpieczeństwo, w tej wyżej opisanej formie jest czymś lepszym niż odwaga w podejmowaniu pokręconych dla innych zadań. bądź przekorny bo to intryguje, a może będzie też inspiracją dla innych. taka niepokorność nie jest pejoratywna. nie zawsze musisz się ze wszystkim zgadzać. dobrze jest mieć swoje zdanie. ba! dobrze jest myśleć.

Ty jesteś najważniejszy w Twoim życiu. bądź dla siebie łaskawy, daj sobie szansę pożyć bo wiesz co? nikt nie będzie żył za Ciebie. musisz się zmobilizować i przełamać. zostawić za sobą głupie gadanie i z podniesionym czołem zdobywać świat.

podróżuj, smakuj nowych rzeczy, poznawaj obce kultury.

wychodź przed szereg .

bo pomyśl, ile niesamowitych zdarzeń przeżyłeś/ile pokręconych osób spotkałeś przez kompletny przypadek? ktoś spontanicznie podrzucił pomysł, coś zaskoczyło i myk, jesteś teraz bogatrzy o te wrażenia. nigdy, na dobrą sprawę nie wiesz, co może się stać danego dnia, na danej imprezie, na festiwalu. nie zaplanujesz pewnych rzeczy.

takie historie Cię tworzą. jesteś ulepiony z losowych okoliczności.

oczywiście, nie raz nie pięć się sparzysz i może uznasz, że to bez sensu bawić się w takie życie na 100% ale tylko dzięki kryzysom i pomyłkom możemy się czegoś nauczyć.

wiem co mówię. z racji swojej introwertycznej natury wiem, jak przyjemnie może być w stacjonarnej sytuacji, gdy nic nie ma prawa Cię zaskoczyć. gdy wszystko możesz kontrolować. na wszystko masz wpływ. ale na zdrowy rozum, to nie jest do końca mądre bo co fascynującego może cię spotkać w czterech ścianach? introwersja nie jest niczym złym i może nie jest tu trafne określenie, że należy z nią walczyć ale może trochę wyjść jej naprzeciw. otwierać się, wychodzić do ludzi. a najlepiej znaleźć sobie kompana, który będzie mobilizował Cię do działania. osobę inspirującą, ekstrawertyka, który potrzebuje ruchu. trzeba wielkiego szczęścia aby taką osobę spotkać ale wracamy znów do punktu wyjścia, trzeba się otworzyć aby dać sobie szansę na poznanie takiego człowieka. kiedy już się znajdziecie, wszystko się zmieni. możesz być pewny, że ekstrawertyk będzie inicjatorem wszelkich akcji, a co za tym idzie, powoli zacznie zarażać cię swoją energią i zapałem. dwa bieguny się przyciągają, prawda?

bynajmniej nie nakłaniam do wyrzeknięcia się siebie i swojej natury, swojego pociągu do dbania o wnętrze i delikatnego zamykania się w swoim świecie ale popatrz, ile dobrych, ważnych rzeczy może wyniknąć z tego układu. z tego połączenia przeciwstawnych biegunów.

podsumowując, puentą niech będzie: nie bój się żyć!

w głośnikach.