To już rok..
Jakie to życie jest krótkie
jedno tchnienie,
a potem pustka
-w sercu, w domu, w powietrzu
i nawet jest w Twoim grobie..
To była chwila, sekunda, moment
jak Bóg odebrał Ci mowę.
Jak przestałeś widzieć i słyszeć
piękny szum marznącej pogody.
Ten las był Twoim lasem,
ten dom był Twoim domem,
a teraz... ślady zostały...
Twoich i naszych dróg,
zakrętów i mrugnięć
;( ;( ;(
Boguś, nie zapomnimy [*]
Tylko obserwowani przez użytkownika inta
mogą komentować na tym fotoblogu.