< 33

http://www.youtube.com/watch?v=Ayg7_pbrnd8
Cudeńko < 33


Mówisz że dalej kochasz,
przepraszasz, błagasz żebym Ci
wybaczyła, zapewniasz mnie, że
nigdy więcej mnie już nie
skrzywdzisz, tak.? nie wierze Ci,
nie wierze w ani jedno Twoje
nędzne, puste słowo. Nie jestem
już tą naiwną zabaweczką co
kiedyś, więc nie waż się ponownie
rozpierdalać mi życia, bo dopiero
niedawno udało mi się je
posklejać po Twoim odejściu .
Udało mi się wyjść z dna do
którego TY tak beztrosko mnie
wkopałeś. To bolało, wręcz
rozpierdalało moje serce.
Patrzyłeś na moje cierpienie z
uśmiechem, razem z tą szmatą,
która mi Ciebie odebrała, więc jak
już miała Cię w posiadaniu to
czemu nie dała Ci szczęścia.? Nie
będę nagrodą pocieszenia,
skarbie.



'Bywa, że pierwszej miłości się nie zapomina, ale ona zawsze się kończy.'

Wrócić do czasów kiedy byłeś codziennie. Kiedy mogliśmy normalnie, szczerze porozmawiać. Kiedy wychodziliśmy na długie, wieczorne spacery. Kiedy dawaliśmy radę z tymi problemami. Ale mam rozumieć, że to wszystko to czas przeszły?

Przy Tobie jest jakoś tak inaczej. Jakoś tak lepiej.

Nie cofniesz czasu, nie wrócisz do tamtych dni. Są jak stare kino i czarno-biały film

Coś pękło kiedy przyszła codzienność i wiesz co ? Zaczęli żyć na odpierdol.

Wyjebane mam na to, kto co za plecami gada. Masz mi coś do powiedzenia - w cztery oczy sprawę załatw.

Facet to ma być połączenie romantyka i skurwiela, a nie jakaś tępa pizda.

Jesteś moją inspiracją do najebania się w trzy dupy i pójścia spać .

Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły.