wróciłam

Będzie mój chomiczek. Bo tak. Bo tęskniłam za nią, a z tego co słyszałam ona za mną też. Jak przyjechałam od razu wylazła mnie przywitać, a ponoć cały tydzień nie chciała wychodzić :) Mała myszka :)

A poza tym... Masa myśli..

O tym co jest, i co będzie - albo i nie. Skopmlikowany świat, marzenia i rzeczywistość, ludzie i relacje.. i cała masa rzeczy niewiadomych.

I co dalej? Jak się wszystko potoczy?..

Czym jest to, co mnie popycha naprzód? I dlaczego?

Ta, dobre pytanie..

~~pamparam..~~

Z myśli luźnych..

Dziwne jest życie bez myślenia o przeszłości. Dziwne. Takie jakieś nie-moje. Ale trzeba pewne rzeczy zostawić, nie wracać do tego, co kiedyś się stało, bo to tylko niszczy od wewnątrz. Za dużo było tego, i jeśli miałabym to ciągle roztrząsać chyba żyłabym już jak roślina. Wegetacyjnie. Ta zmiana otoczenia też mi dużo dała. O pewnych rzeczach już się nie myśli, pewne sytuacja już się wypiera. I jest lepiej. Dużo lepiej. Jest zupełnie inaczej! No. Jest w miarę normalnie. Tylko czasem jak hamuje za mną jakiś rower na przejściu dla pieszych to boję się odwrócić... Nie chcę już przypadkowych spotkań. Nieprzypadkowych raczej też. Mija rok.. Dalej jestm zdania, że czas nie leczy ran - ale przynajmniej uczy je znosić.

Mam najcudowniejsze współlokatorki pod słońcem! Jak je widzę, to sama mi się gęba cieszy :) Naprawdę lepiej być nie mogło - prawdziwy azyl w domu. Aż dobrze przyjść i odpocząć od wszystkiego. Aż dobrze wracać do domu!