stay.

Na losu kartach znów spiszemy strofy
Sumując nasze dokonania i głupoty
A uczuć dotyk znów przyniesie uśmiech
Karmiąc nas tym, co ludzkie, aż w końcu uśnie
By wrócić później i zachwycić sercem
Balans na równoważni 'smutek' i 'szczęście'.

Już mi się nie chce tego wszystkiego komentować. Raz jest dobrze, raz jest źle. Wczoraj wieczorem mnie znowu wzięło na rozkminy. Czasami na pradę chciałabym móc przekazywać gdzieś to wszystko, kiedy nie chce mi się sięgnąć po długopis i pisać. Nie, mam za wielkiego lenia, żeby w nocy na takie coś się zmusić. Myśli przeminą, choć nie wszystkie. Tak trudno to złożyć w jedną całość.



A tak całkiem na marginesie, to nienawidzę mieć ciepłych rąk. Gorąco tu. Nie lubię. Wole marznąć, albo zwyczajnie mieć lodowate ręcę. Przyzwyczaiłam się do tego. Ehm.