todlaciebie

.

Dawno nic nie pisałam,ale uznałam, że w końcu powinnam.

Co u mnie?

Było coraz lepiej - dzięki pewnej osobie. Do tej pory najważniejszej i najukochańszej na świecie.Straciłam ją na własne życzenie. Dopiero teraz zrozumiałam, że to wszystko była moja wina, że ja zawiniłam Twojemu odejściu. To smutne. Smutne jest to, że miałaś na mnie tak duży wpływ. Pare tygodni? Tyle się znamy, a juz coś spieprzyłam i to bezpowrotnie. Jestem samolubna i żałosna.. Chciałam Cię mieć tylko dla siebie i nikomu nie oddawać. Chciałam, żebyś zawsze była przy mnie i nigdy nie zostawiała. Odeszłaś Ty a wraz z Tobą całe moje szczęście, powód mojego życia. Już nie mam dla kogo żyć. 

Wiesz wszystko. Wszystko co czuję, co myślę i kocham. Mówiłam Ci rzeczy, o których nikt inny nie wiedział. Zaufałam Ci jak nikomu innemu.

Ale moje słowa nie mają już dla Ciebie znaczenia.

Wczoraj poszłam pierwszy raz na spacer, z własnej woli. Od paru miesięcy nigdzie samotnie nie wychodziłam.Idąc, byłam wgapiona tylko w ziemię. Nie zwracałam uwagi na jadące samochody ani innych ludzi. Spaliłam o wiele więcej fajek niż zazwyczaj. Dlaczego tak jest?

Kiedy Cię nie było, czułam się nikim. Zmieniłaś moje życie całkowicie. Teraz znowu nic dla nikogo nie znaczę.

To wszystko mnie przytłacza. Rodzina, nauka i jeszcze Twoje odejście.Od razu zakładam, że nie dam rady.

Chciałabym zniknąć. Pójść gdzies i nigdy nie wrócić, albo chociaż zamknąć się w szafie i nie wychodzić z niej do końca życia. Może dzięki temu pomogłabym innym.

Wygląda na to,jakbym próbowała obudzić w Tobie poczucie winy. Nic z tych rzeczy. Ja po prostu nie mam się już komu wygadać, a to w jakiś sposób mi pomaga.

Kocham Cię i zawszę Cię kochałam ale też będę kochać.

" Dobrze, że nie wiesz co u mnie, bo pękłoby Ci serce"