Myślałem, że nic nie jest w stanie zepsuć mi dziś humoru. Cóż, rozmyślania są. Ale w sumie to podoba mi się to. Lubię ten stan. Przynajmniej w nim potrafię się jeszcze uśmiechnąć wspominając dzisiejszą sztukę. Ach, tak! "Szalone nożyczki" to coś, kto każdy powinien znać! A muszę się pochwalić, że nawet byłem na scenie podczas występu. Można powiedzieć, że jestem współtwórcą, ach! I w dodatku Toniek zastanawiał się nad moim stanem cywilnym, kiedy telefonowałem. "Czekam na połączenie... A może zajęty?". Jesteś niesamowity, odwiedzę cię (was) jeszcze raz! Na pewno! I następnym razem nie odpuszczę. Koniecznie zagadam(y) aktorów! Prawda to, Marto?

Wiesz, chyba nie potrafimy się dogadać. Ciężko mi odebrać to, co chcesz mi przekazać. To, co naprawdę jest ważne. Za każdym razem mam zadanie, które można porównać do rozszyfrowywania hieroglifów, o czym nie mam zielonego pojęcia. Wiesz, ostatnio naszły mnie wspomnienia. Tak, czułem się, jakbym tam własnie był. Pamiętam każde słowo. Każdy gest. Każdą emocję. Każdy oddech, każdą bliskość, każdą czułość. Teraz stawiam sobie pytanie: dobrze czy źle? Czy to dobrze, że rozpamietuję stare chwile i mam nadzieję, że kiedyś może tak jeszcze być. A może niekoniecznie tak, jak było, ale lepiej niż teraz. Czy może jednak źle, bo nie potrafię zapomnieć czegoś, co nigdy może nie powrócić, przez to raniąc siebie i hodując w sobie skrzydła, które nie będa potrafiły bez Ciebie wzlecieć?
Mam tylko jedną prośbę. Jeśli masz dość, nie chcesz nigdy więcej: czuć, słyszeć, widzieć mnie - daj wyraźny znak. A wtedy podetnę nielotne skrzydła, zapominając o szansie, że Twój dotyk je uzdrowi.

Za tydzień to srane cholerstwo. Ja pier...niczki, jak ja nienawidzę tej żenady! Przede wszystkim ten szajs zniszczył naszą tradycję z 21. czerwca. To był dzień zakochanych. A nie... Idźcie się lizać na mrozie ze swoimi "połówkami". I tak niedługo pokłócicie się nie wiadomo o co i nic wam będzie po walentynkach. Walcie się. A Moich zabieram gdzieś. Znikamy na cały dzień. Kocham Was.

Lift me up!