umarła piękność.

Kiedyś coś było piękne, cudowne, porządane... Teraz to już jest warte zniszczenia i postawienia nowej lepszej rzeczy. Czy ludzie nie mogą dbać o to ? Może nie zawsze mają takie możliwości. Podobnie jest ze śmiercią. Czy śmierć jest to szansa na nowe lepsze życie ? Na zburzenie tego co dotychczas i postawienie nowego ? Czy jest to warte ? Czy nie lepiej pozostać na starym i dbać o to ? Te pytania pozostaną bez odpowiedzi. Nie wiadomo jak jest w niebie, ale wiemy jak jest na ziemi. Czasem nie doceniamy tego co mamy, bazujemy na tym co mają inni. Kiedyś nam tego zabraknie i wtedy już nie wrócimy do tego co było. Czas się nie cofnie. Pozostanie nam rzeczywistość i żal w sercu z którym tak ciężko żyć. Mało ludzi przywiązuje się do pewnych zwierząt, ludzi a nawet rzeczy. Jest to silniejsze od nas ale musimy z tym walczyć.  Gdy człowiek przywiąże się do psa i ten pies będzie naszym największym, najwierniejszym przyjacielem. Trudno będzie pogodzić się z tym, że zdechnie... I może zakupimy nowego, ale nie można zapomnieć o tamtym który był nam wierny do końca. Gdy zdarzy się, że Pan psa umrze pierwszy wierny i przywiązany pies zostanie, bo nie zdaje sobie sprawy z tego, że jego właściciel nie wróci z nim do domu. Identycznie jest z porzuconym psiakiem. Kiedy człowiek poświęca mu dużo czasu, a po pewnym czasie stwierdzi, że mu się znudził i wyrzuci go... to on pozostanie w tym miejscu bo będzie czekał aż pan po niego wróci. Zwierzęta nie zdają sobie z tego sprawy, ludzie tak. Jednak robią inaczej. Dopiero na ostatnią chwilę próbują te wszystkie lata zmieścić chociażby w 1 dniu. "Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą" mówił ksiądz Jan Twardowski. W tych słowach wyraźnie widać prawdę. Prawdę o tym, że lata lecą... A wraz z nimi chwile i nawet się nie obejrzymy a odejdzie bliska osoba. Jest to smutne ale prawdziwe.

You will never know
I will never show
What I feel What I need from you no
You will never know
I will never show
What I feel What I need from you