elegia o marności ...

Jesteśmy tym kim naprawdę chcemy być,

panami własnych losów

reżyserami naszej rzeczywistości

artystami własnych myśli, ulotnych chwil

a jednak coś staje na drodze, by przeszkodzić temu, co mogło by być dobre

lecisz tak zachłannie do światła które sam zapaliłeś

i wpadasz w sieć którą tak naprawdę sam utkałeś ...

nagle zauważasz, że jesteś całkiem sam

i  pojawia się pytanie - ''Co ja tutaj robię (?!)'' , ''Czy to wszystko ma sens (?!)''

wszyscy bliscy Cię potępili,

normalnie otworzyła bym moją bajkę i uciekła bym do nieprzytomności

powiesz, że nierealnym jest rozkazać słońcu więcej słońca a deszczu mniej deszczu ...

a jednak mnie się udało ...

[ Przekolorowana, niewyraźna Ja , tak miało być - c e l   o s i ą g n i ę t y ]

- Je suis tout ŕ votre - se souvenir ! !