Owszem, nudzi mi się bardzo, że dodaje tu cokolwiek. Czekam na kolędę a powszechnie wiadomo, że jest to dość dziwne wyczekiwanie, nic konkretnego nie warto zaczynać. Zdjęcia z Dżejaczkiem dodać nie mogłam bo głupol by mnie zabił, więc jest Kej i ... Ej, właściwie to też jest Dżej, teraz mnie oświeciło :D Zaskoczę was- mamy 2012 rok, także i koniec świata zbliża się wielkimi krokami. Czy coś się u mnie zmieniło, wydarzyło? Hmm, no cóż... Mam paznokcie, bilans dodatni wiedzy, prawie swoje stare włosy. Jest stabilnie i zabawnie. Ponarzekać też bym pewnie mogła ale jakoś dziś mi się nie chce. Nastał ten cholerny czas pisania licencjatu i egzaminów ale przecież damy radę. Coraz bardziej wyostrza się obraz opuszczenia niejako kochanej Bydgoszczy i wyruszenia w świat. Mając przy sobie dwie osóbki wierzę, że poradzę sobie- nie będę płakać za domem, kotami, może nawet nie umrę z głodu. Poznam strażaka i będziemy gasić płomień namiętności :D Ciężko jest wyfrunąć z gniazda, które się bardzo kocha ale z drugiej strony trzeba tez poszerzyć swoje horyzonty. I pewnie mama ma racje mówiąc, że jak raz wyjadę to już nie będę miała ochoty wracać ale co zrobić. Koniec tematu. O mojej przemianie wewnętrznej też nie chce mi się pisać, w każdym razie jest zajebista i nieszkodliwa dla otoczenia, także nie sieję destrukcji w społeczeństwie i git. Doszło do tego, że nie mam o czym pisać i chyba słyszę jakiś tłum na klatce schodowej... Dobra, fałszywy alarm, to nie ksiądz a facet z taboretami czy innym papierem toaletowym. Nie lubię im odmawiać, szkoda mi takich ludzi, mam nadzieję, że kiedyś będę mogła pomóc ludzkości bardziej niż tylko dawać jedzenie. To nara.