Bez zmian. Naprawdę nie chce wiedzieć ile waże, pewnie stanowczo za dużo. Dlatego też postanowiłam przejść na SGD. W sumie, rzecz biorąc jestem na niej już od dobrych trzech miesięcy. Znaczy staram się nie jeść więcej niż 5OO kcal. Zazwyczaj z dziennych bilansów wychodzi 4OO-35O kcal. Jest na co narzekać.

Zaczne oficjalnie od jutra, żeby wszystko było w miarę ogarnięte. Oby tylko nie było napadów, wtedy to chyba zejdę.

Jutro rano się zważe, żeby mieć porównanie, czy cokolwiek schudne przez te 3O dni.. Ostatnio na wadze było 4O,5 oby nie wzrosło.

"..BŁAGAM CIĘ, WIEM ŻE JESTEŚ WEWNĄTRZ MNIE. PROSZĘ, BĄDŹ PRZY MNIE CAŁY CZAS..KONTROLUJ MNIE, NA KAŻDYM KROKU. MÓW, JAK MAM ŻYĆ.."

Parząc na moje wcześniejsze życie, zastanawiam się jak mogłam tak długo tkwić w tej okropnej powłoce zwanej ciałem, a raczej cielskiem. Kiedyś, gdy na wadze widziałam 46 kilo byłam przeszczęśliwa, a teraz ? Załamałabym się, wpadła w depresje, albo w najlepszym przypadku obudziłabym się w szpitalu psychiatrycznym po nieudanej próbe samobójcze.. choć może udanej. Nie wiem. Teraz wiem jak się czują dziewczyny, które za wszelką cene chcą zobaczyć na wadze mniej.. Poczuć tą satysfakcje, że w pełni potrafisz kontrolować swoje ciało i umysł. By sprawić, że nie potrzebujesz obżerania się, tylko jedzenia. Aby zjeść tyle, ile potrzebujesz, nie więcej. Tak bardzo tego pragnę..
W życiu prywatnym nie jest najgorzej. Wkońcu poznałam kogoś, kto akceptuje mnie taką jaką jestem. A co najważniejsze otwarcie mówi, że uwielbia kościste dziewczyny. *-* Po prostu ideał. Po dwójna motywacja, dla samej siebie jak i również dla innych.

Teraz zastanawiam się czy 38 kilo wystarczy mi ? Niee, przecież zawsze będę chciała mniej. Jak narazie cel : 39 kilo.

[ Ta trójeczka z przodu wygląda tak uroczo. Już niedługo, obiecuje. ]