Nie jest już jak dawniej. Już nigdy nie będzie. Z jednej strony jestem smutna, że wiele z Was odeszło stąd, ale w głębi serca cieszę się, że próbujecie żyć ' normalnie '. Żyć normalnie, jeść normalnie, rozmawiać normalnie z innymi ludźmi. Chyba Wam tego zazdroszczę. Ja odizolowałam się od wielu szkodliwych osób. Dopiero teraz widzę, że oni tak naprawdę byli złem w moim życiu, choć uważałam ich za przyjaciół. Przypadek ? Nie sądzę.

Przecież to takie fajne uczucie, udawać czyjegoś przyjaciela, wiedzieć o nim wszystko, a później bezczelnie wykorzystać. Nie jestem już tą samą osobą co kiedyś. Jestem z tego niezmiernie dumna. Mam jeszcze pare wad, które muszę wyeliminować, bo ludzi nie mogli mnie tak łatwo zranić.

W sumie, mam wokół siebie prawdziwych przyjaciół, na których mogę polegać. Od niedawna osobę, od której jestem uzależniona. Ogólnie nie jest źle. Żeby tylko nic nie zepsuć.