Chciałabym móc powiedzieć, że jest okeej, ale nie jest. Już sama nie wiem o co mi chodzi. Raz jest dobrze, później zmiana o 18O stopni. Powoli mam dość wszystkiego, dosłownie. Najbardziej szkoły.

Dziś po raz pierwszy porozmawiałam szczerze z moją przyjaciółką. Powiedziałam jej, o tym w czym tkwie od ponad dwóch lat. Nie było łatwo. Tak cholernie bałam się jej reakcji. Na szczęście przyjęła to znośnie tzn, nie zemdlała. Wiedziała od początku, że ze mną jest coś nie tak, ale nie wiedziała co. Obiecała też, że będzie zawsze przy mnie, i że mogę na niej polegać. Musi spełnić tylko jeden warunek, by nikt oprócz niej o tym nie wiedział.

 Jutro czeka mnie ciężki dzień, ale musze wytrzymać. Po lekcjach widzę się z bardzo, bardzo, bardzo uzależniającym człowiekiem. :3 Umówiliśmy się, że po lekcjach obejrzymy razem film u niego. Już nie mogę się doczekać. :3

Trzymajcie się Słoneczka. <3