ZAYN I

Zayn- cz. I

Siedziałam w kuchni przy oknie wypatrując go, kiedy wróci z trasy koncertowej. Zastanawiałam się, czy powinien się dowiedzieć, że będzie ojcem mojego dziecka...

Poszłam wziąć prysznic. Po paru minutach usłyszałam dźwięk kluczy i otwierających się drzwi. To był Zayn. Z dala słychać było jego głos.

Z: Kochanie, wróciłem- odezwał się, kładąc klucze na stół.

T: Cześć kotku- odpowiedziałam, po czy mocno go przytuliłam.

Zayn popatrzył chwilę na mnie, po czym rzucił:

Z: Coś się... stało?

T: Musimy pogadać- odpowiedziałam niepewnie.

Jego oczy czule wpatrywały się w moją twarz, Nie wiedziałam jak mam mu to powiedzieć. Jak zareaguje na wiadomość, że już za parę miesięcy będzie ojcem...

Z: Kochanie, co się dzieje?- zapytał ponownie.

T: Zayn... ja...ja...jestem w ciąży- odpowiedziałam prawie zapłakanym głosem.

Z: W... w czym jesteś?- rzucił zaskoczony.

T: No w ciąży- odpowiedziałam szybko.

Zayn popatrzył chwilę na mnie. Próbował coś z siebie wydusić, ale chyba był za bardzo zaskoczony. Patrząc w jego oczy, sama nie wiedziałam co myśli. Może chce mnie teraz zostawić? Może wcale nie chce tego dziecka? W głowie miałam czarne myśli. Drżącym, zapłakanym głosem zapytałam go.

T: Nie...nie cieszysz się?

Nie odpowiedział

T: Zayn powiedz coś do cholery! - powtórzyłam po raz kolejny bardziej podniesionym głosem.

Spuścił głowę w dół. Popatrzył chwilę na bój brzuch. Wstał. Nie wiedziałam, co teraz zrobi. Zacznie się cieszyć? A może krzyczeć? Czarne myśli znowu powróciły do mojej głowy. / Domi